dostęp otwarty
Program rehabilitacji masy ciała w anoreksji
Afiliacje- Klinika Psychiatryczna Wydział Nauki o Zdrowiu Warszawski Uniwersytet Medyczny
- Mazowieckie Specjalistyczne Centrum Zdrowia im. Prof. Jana Mazurkiewicza, Pruszków, Polska
dostęp otwarty
Streszczenie
Jadłowstręt psychiczny występuje u 0,3–2,2% osób. Ocenia się, że śmiertelność w anoreksji kształtuje się na poziomie
5–20%. Samobójstwa są przyczyną około połowy zgonów w anoreksji, pozostałe zgony to konsekwencja występowania
powikłań (głównie tych o charakterze kardiologicznym). Rehabilitacja masy ciała ma na celu przede wszystkim odbudowanie
rezerw organizmu oraz pracę motywacyjną, która w konsekwencji doprowadzi do podjęcia decyzji o dalszej
terapii. Nieprawidłowe wdrożenie rehabilitacji żywieniowej u pacjentów z anoreksją może skutkować wystąpieniem
zespołu ponownego odżywienia. W zespole tym u niedożywionych pacjentów, u których włączono żywienie wysokoenergetyczne,
występują poważne zaburzenia elektrolitowe, głównie niskie stężenie fosforu, magnezu i potasu w surowicy
oraz zaburzenia metaboliczne. The European Society for Clinical Nutrition and Metabolism zaleca na pierwszym etapie
rehabilitacji żywieniowej obejmującej okres do 7. dnia od jej rozpoczęcia podaż 5–10 kcal/kg masy ciała pacjenta na
dobę. Sposób żywienia powinien odpowiadać założeniom diety lekkostrawnej, dodatkowo do diety należy wprowadzić
suplementację witamin z grupy B ze szczególnym uwzględnieniem tiaminy (witaminy B1).
Streszczenie
Jadłowstręt psychiczny występuje u 0,3–2,2% osób. Ocenia się, że śmiertelność w anoreksji kształtuje się na poziomie
5–20%. Samobójstwa są przyczyną około połowy zgonów w anoreksji, pozostałe zgony to konsekwencja występowania
powikłań (głównie tych o charakterze kardiologicznym). Rehabilitacja masy ciała ma na celu przede wszystkim odbudowanie
rezerw organizmu oraz pracę motywacyjną, która w konsekwencji doprowadzi do podjęcia decyzji o dalszej
terapii. Nieprawidłowe wdrożenie rehabilitacji żywieniowej u pacjentów z anoreksją może skutkować wystąpieniem
zespołu ponownego odżywienia. W zespole tym u niedożywionych pacjentów, u których włączono żywienie wysokoenergetyczne,
występują poważne zaburzenia elektrolitowe, głównie niskie stężenie fosforu, magnezu i potasu w surowicy
oraz zaburzenia metaboliczne. The European Society for Clinical Nutrition and Metabolism zaleca na pierwszym etapie
rehabilitacji żywieniowej obejmującej okres do 7. dnia od jej rozpoczęcia podaż 5–10 kcal/kg masy ciała pacjenta na
dobę. Sposób żywienia powinien odpowiadać założeniom diety lekkostrawnej, dodatkowo do diety należy wprowadzić
suplementację witamin z grupy B ze szczególnym uwzględnieniem tiaminy (witaminy B1).
Słowa kluczowe
anoreksja, rehabilitacja wagi, zespół ponownego odżywienia
Informacje o artykuleTytuł
Program rehabilitacji masy ciała w anoreksji
Czasopismo
Numer
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
132-138
Opublikowany online
2019-07-09
Wyświetlenia strony
1037
Wyświetlenia/pobrania artykułu
3539
Rekord bibliograficzny
Psychiatria 2019;16(3):132-138.
Słowa kluczowe
anoreksja
rehabilitacja wagi
zespół ponownego odżywienia
Autorzy
Anna Mosiołek
Jacek Gierus
Referencje (34)- Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja dziesiąta. Rozdział V: Zaburzenia psychiczne zachowania. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius, Kraków 1994.
- Kryteria diagnostyczne zaburzeń psychicznych DSM-5. Wydawnictwo EDRA URBAN & PARTNER 2017.
- Kucharska K, Wilkos E. Zaburzenia odżywiania. In: Jarema M, Wilkos E. ed. Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny. PZWL, Warszawa 2016: 417.
- Ciborowska A, Rudnicka A. Żywienie zdrowego i chorego człowieka. Wydawnictwo PZWL, Warszawa 2014.
- Westmoreland P, Krantz MJ, Mehler PS. Medical Complications of Anorexia Nervosa and Bulimia. Am J Med. 2016; 129(1): 30–37.
- Katzman DK. Medical complications in adolescents with anorexia nervosa: a review of the literature. Int J Eat Disord. 2005; 37 Suppl: S52–9; discussion S87.
- Shamim T, Golden NH, Arden M, et al. Resolution of vital sign instability: an objective measure of medical stability in anorexia nervosa. J Adolesc Health. 2003; 32(1): 73–77.
- Schocken D, Holloway D, Powers P. Weight loss and the heart. Archives of Internal Medicine. 1989; 149(4): 877.
- Callum A, Lewis L. Diabulimia among adolescents and young adults with Type 1 diabetes. Clinical Nursing Studies. 2014; 2(4): 12 –16.
- Larrañaga A, Docet MF, García-Mayor RV. Disordered eating behaviors in type 1 diabetic patients. World J Diabetes. 2011; 2(11): 189–195.
- ORNSTEIN R, GOLDEN N, JACOBSON M, et al. Hypophosphatemia during nutritional rehabilitation in anorexia nervosa: implications for refeeding and monitoring. Journal of Adolescent Health. 2003; 32(1): 83–88.
- Khan LUR, Ahmed J, Khan S, et al. Refeeding syndrome: a literature review. Gastroenterol Res Pract. 2011; 2011.
- Agarwal R, Knochel JP. Hypophosphatemia and hyperphosphatemia. In: Brenner bM, Knochel JP. ed. The kidney. WB Saunders, Philadelphia 2000: 1107–1071.
- Brooks MJ, Melnik G. The refeeding syndrome: an approach to understanding its complications and preventing its occurrence. Pharmacotherapy. 1995; 15(6): 713–726.
- Weinsier RL, Krumdieck CL. Death resulting from overzealous total parenteral nutrition: the refeeding syndrome revisited. Am J Clin Nutr. 1981; 34(3): 393–399.
- Drozdz L, Veisman N. Zaburzenie odżywiania - jadłowstręt i żarłoczność psychiczna. In: Veisman N. ed. Podstawy żywienia klinicznego. Scientifica, Warszawa 2013: 711–717.
- Crook MA. Refeeding syndrome: problems with definition and management. Nutrition. 2014; 30(11-12): 1448–1455.
- Heymsfield SB, Bethel RA, Ansley JD, et al. Cardiac abnormalities in cachectic patients before and during nutritional repletion. Am Heart J. 1978; 95(5): 584–594.
- Schocken DD, Holloway JD, Powers PS, et al. Heart failure during treatment of anorexia nervosa. Am J Psychiatry. 1982; 139(9): 1167–1170.
- Palla B, Litt IF. Medical complications of eating disorders in adolescents. Pediatrics. 1988; 81(5): 613–623.
- Solomon SM, Kirby DF. The refeeding syndrome: a review. JPEN J Parenter Enteral Nutr. 1990; 14(1): 90–97.
- Rohrer S, Dietrich JW. [Refeeding syndrome: a review of the literature]. Z Gastroenterol. 2014; 52(6): 593–600.
- Ibrahim IB, Hussain AA, Sjögren JM. [The refeeding syndrome in anorexia nervosa]. Ugeskr Laeger. 2018; 180(18).
- Alvin P, Zogheib J, Rey C, et al. Complications graves et mortalité au cours des dysorexies mentales a l’adolescence (a partir de 99 patients hospitalises) . Arch Fr Pediatr. 1993; 50: 755–762.
- Fisher M, Simpser E, Schneider M. Hypophosphatemia secondary to oral refeeding in anorexia nervosa. Int J Eat Disord. 2000; 28(2): 181–187.
- Birmingham CL, Alothman AF, Goldner EM. Anorexia nervosa: refeeding and hypophosphatemia. Int J Eat Disord. 1996; 20(2): 211–213.
- Dudkiewicz A, Grzelak T. Dietoterapia doustna u pacjentów z anoreksją. Psychiatr Psychol Klin. 2016; 16(2): 104–109.
- Jaworski M, Klimkowska K, Różańska K, et al. Rehabilitacja żywieniowa w jadłowstręcie psychicznym: rola i zakres pracy dietetyka w zespole terapeutycznym. Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu. 2017 ; 23(2).
- Lewitt A, Brzęczek K, Krupienicz K. Interwencje żywieniowe w leczeniu anoreksji – wskazówki dietetyczne. Endokr. Otyłość Zaburzenia przemiany materii. 2008; 4(3): 128–136.
- Hart S, Abraham S, Luscombe G, et al. Eating disorder management in hospital patients: Current practice among dietitians in Australia. Nutrition & Dietetics. 2008; 65(1): 16–22.
- Rollnick S, Miller WR, Butler CC. Wywiad motywujący w opiece zdrowotnej. Academica Wydawnictwo SWPS, Warszawa 2010.
- Dulmen AMv. Different perspectives of doctor and patient in communication. International Congress Series. 2002; 1241: 243–248.
- Macdonald P, Hibbs R, Corfield F, et al. The use of motivational interviewing in eating disorders: a systematic review. Psychiatry Res. 2012; 200(1): 1–11.
- Pużyński S. Depresje i zaburzenia afektywne. PZWL, Warszawa 2002.
