Trafność diagnostyczna Werbalnej Skali Samobójstwa (WSS) w grupie pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie

Streszczenie

Wstęp: Celem niniejszej pracy jest przedstawienie procesu walidacji Werbalnej Skali Samobójstwa (WSS).
Materiał i metody: Metoda została stworzona do oceny postaw pacjentów psychiatrycznych wobec samobójstwa.
Badacze postanowili określić diagnostyczne możliwości narzędzia w procesie przewidywania zachowań suicydalnych.
Badanie objęło 157 pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie, których przebadano przy zastosowaniu skali WSS,
skali C-SSRS, skali NGASR, kwestionariusza SOC-29 oraz kwestionariusza demograficznego-opisowego. Związki wyników
skali WSS z liczbą prób samobójczych, wiekiem i wykształceniem poddano analizie pod kątem własności psychometrycznych
w trzech grupach pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie podzielonych w zależności od okoliczności
przyjęcia do szpitala.
Wyniki: Wyniki podskal WSS ujawniają związek określany korelacją rho Spearmana (p < 0,05) ze skalami SOC-29,
czynnikami ryzyka i czynnikami ochronnymi C-SSRS, skalą NGASR oraz zmiennymi demograficzno-ogólnymi. Istnieją
również różnice międzygrupowe wykazane testem U Manna-Whitneya w zależności od występowania czynników ryzyka.
Określone postawy wobec samobójstwa mają związek z występowaniem poszczególnych czynników ryzyka.
Wnioski: Uzyskane wyniki sugerują, że samobójstwo stanowi działanie niezależne od samej świadomej postawy. Wyniki
WSS w największym stopniu odnoszą się do pacjentów nadużywających/uzależnionych od substancji psychoaktywnych.
Konieczne są dalsze badania w w tej grupie badanych.