Ocena zaburzeń nastroju u pacjentek po porodzie oraz czynników predysponujących do występowania tych zaburzeń

Streszczenie

Wstęp: Celem pracy jest ocena rozpowszechnienia zaburzeń nastroju z uwzględnieniem występowania depresji poporodowej oraz analiza czynników predysponujących do ich występowania.

Materiał i metody: Grupą badaną były pacjentki Ginekologiczno-Położniczego Szpitala Klinicznego Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu, przebywające na oddziałach poporodowych. Badanie miało charakter kwestionariuszowy. W pracy wykorzystano skalę depresji Becka, Edynburską Skalę Depresji Poporodowej (EPDS) i kwestionariusz własny. Pacjentki wypełniły anonimowy kwestionariusz i skalę depresji Becka w 1.−7. dni po porodzie (n = 184), a następnie przesłano im skalę depresji Becka oraz EPDS po 30 dniach od porodu w celu ponownej oceny nastroju. Uzyskano 41 odpowiedzi zwrotnych. Badanie uzyskało zgodę Lokalnej Komisji Bioetycznej.

Wyniki: Wśród badanych pacjentek będących w 1.−7. dniu po porodzie: 11,96% uzyskało wynik świadczący o łagodnej depresji, a 0,54% o umiarkowanej według skali Becka. Po około 30 dniach od porodu wynik ten zwiększył się do 19,51% dla łagodnej i odpowiednio 2,44% dla umiarkowanej depresji.

Wnioski: Na podstawie uzyskanych wyników czynnikami predysponującymi do wystąpienia zaburzeń nastroju w 1.−7. dni po porodzie były: nieplanowana ciąża, komplikacje zdrowotne podczas trwania ciąży, pobyt w szpitalu z powodu zagrożenia ciąży, epizody depresji w przeszłości oraz wystąpienie myśli rezygnacyjnych lub samobójczych w przeszłości. Wystąpienie w przeszłości stresującego wydarzenia w postaci poronienia, martwego porodu lub śmierci dziecka wiązało się z uzyskiwaniem niższych wyników w skali Becka przez badane pacjentki. W pracy nie wykazano istotnej statystycznie zależności pomiędzy uzyskanymi wynikami w skali Becka a badanymi czynnikami ocenianymi miesiąc od porodu, analizowana grupa była istotnie mniejsza (n = 41).