Uraz psychiczny a tożsamość grupowa — czy możliwa jest kultura przebaczenia i pojednania?

Streszczenie

Rozpatrując kulturę przebaczenia i proces pojednania, należy je opisywać w kontekście dynamiki głębokich ran narcystycznych — sekwencji zdarzeń od konfrontacji prowadzącej do powstania ran, po której następuje żałoba po stracie, będąca punktem wyjścia do przebaczenia, a może nawet pojednania. Podsumowując, w niniejszej pracy podkreślono znaczenie procesu żałoby jako najważniejszego czynnika warunkującego zdolność do odzyskania wiary i przejście do kolejnego etapu procesu prowadzącego do przebaczenia. Ten proces powinien obejmować cztery stadia: konfrontację, żałobę, przebaczenie, a następnie pojednanie; może to być również pięcioetapowy proces, w którym uczestniczą obie strony konfliktu. Oprócz indywidualnej psychoterapii jako metodę z wyboru zaleca się terapię grupową ukierunkowaną na radzenie sobie z poważnymi sytuacjami stresowymi, w czasie której można otwarcie rozmawiać o traumatycznych przeżyciach i ich następstwach, co otwiera drogę do odzyskania wiary i rozpoczęcia procesu żałoby, przebaczenia i pojednania.