Przyszłość i uprawianie psychologii klinicznej
Streszczenie
W pracy podnoszone są kwestie związane z uprawianiem psychologii klinicznej jako profesji, a także omawiana jest przyszłość zawodu psychologa klinicznego. W obliczu narastających zmian w przedmiocie i sposobie zainteresowania psychologią kliniczną, nasuwają się pytania o jej miejsce w dzisiejszym świecie jak również o zakres kompetencji, jakie powinien posiadać psycholog kliniczny. Obecne trendy w psychologii klinicznej wskazują na wzrastającą rolę oceny terapeutycznej szczególnie w stosunku do oceny psychometrycznej przeprowadzanej przez psychologa klinicznego. W coraz większym stopniu psychologowie kliniczni wykorzystują także umiejętności i wiedzę terapeutyczną w pracy z pacjentami. Podstawowe obowiązki psychologa klinicznego pracującego w psychiatrycznej ochronie zdrowia zasadniczo nie uległy jednak zmianom od długiego czasu. Jednocześnie psychologowie kliniczni zatrudnieni w ochronie zdrowia ciągle borykają się z trudnościami ograniczonego rozwoju zawodowego powodowanego głównie nieadekwatną kompensacją finansową za wykonywaną pracę. Przyszłość psychologii klinicznej dostrzega się w modelu naukowo-praktycznym łączącym bezpośrednią pracę z pacjentem z rozwojem naukowo-badawczym. Zwraca się też uwagę na rolę, jaką psychologowie kliniczni powinni odgrywać w definiowaniu zdrowia, nie ograniczając sie tylko do zdrowia psychicznego i choroby. Dostrzega się także potrzebę modyfikacji teoretycznego i praktycznego szkolenia przyszłych psychologów.
Słowa kluczowe: psychologia klinicznauprawianie psychologii klinicznejprzyszłość psychologii klinicznejmodel R&Dmodel naukowca-praktykapsycholog kliniczny
![](https://journals.viamedica.pl/plugins/generic/popups/images/icons/close.png)