Tom 10, Nr 1 (2013)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2013-06-03
Kliniczne aspekty stosowania memantyny w monoterapii i politerapii choroby Alzheimera
Tomasz Sobów
Psychiatria 2013;10(1):24-31.
Tom 10, Nr 1 (2013)
Artykuły przeglądowe
Opublikowany online: 2013-06-03
Streszczenie
Memantyna, niekompetycyjny antagonista kwasu N-metylo-D-asparaginowego, została zarejestrowana przez
agencje regulujące rynek leków (Food and Drug Administration, European Medicines Agency, National Institute
for Health and Clinical Excellence) w leczeniu umiarkowanego i znacznego otępienia w chorobie Alzheimera.
W tym wskazaniu udokumentowano efektywność leku w monoterapii, ale także w połączeniu z inhibitorem
cholinesterazy, zwłaszcza z najlepiej przebadanym donepezilem. Próby stosowania leku we wcześniejszych stadiach
choroby Alzheimera (w tym szczególnie w łagodnych zaburzeniach poznawczych) nie potwierdziły w sposób
jednoznaczny jego skuteczności. Stosowanie leku z takiego rozszerzonego wskazania jest obecnie rozważane
w kontekście jego możliwego działania wpływającego na naturalny przebieg choroby, a nie na łagodzenie objawów.
Należy to uwzględniać przy wspólnym z pacjentem i jego opiekunem podejmowaniu decyzji o rozpoczęciu
leczenia memantyną we wczesnych fazach choroby. Jako relatywnie dobrze udokumentowane należy ocenić
skuteczność i bezpieczeństwo memantyny w otępieniach naczyniopochodnych, otępieniu z ciałami Lewy’ego
oraz otępieniu w chorobie Parkinsona. Decyzja o rozpoczęciu leczenia memantyną w tych wskazaniach powinna
spełniać wymogi leczenia pozarejestracyjnego. Ze względu na postulowany mechanizm neuroprotekcyjny, memantyna
(a także w przyszłości inne leki o podobnym mechanizmie działania) jest i zapewne będzie badana
w innych niż opisane powyżej wskazaniach klinicznych. Należy podkreślić jednak, że każda taka próba obecnie
ma walor eksperymentu medycznego i wymaga zachowania wszystkich zasad jego prowadzenia.
Streszczenie
Memantyna, niekompetycyjny antagonista kwasu N-metylo-D-asparaginowego, została zarejestrowana przez
agencje regulujące rynek leków (Food and Drug Administration, European Medicines Agency, National Institute
for Health and Clinical Excellence) w leczeniu umiarkowanego i znacznego otępienia w chorobie Alzheimera.
W tym wskazaniu udokumentowano efektywność leku w monoterapii, ale także w połączeniu z inhibitorem
cholinesterazy, zwłaszcza z najlepiej przebadanym donepezilem. Próby stosowania leku we wcześniejszych stadiach
choroby Alzheimera (w tym szczególnie w łagodnych zaburzeniach poznawczych) nie potwierdziły w sposób
jednoznaczny jego skuteczności. Stosowanie leku z takiego rozszerzonego wskazania jest obecnie rozważane
w kontekście jego możliwego działania wpływającego na naturalny przebieg choroby, a nie na łagodzenie objawów.
Należy to uwzględniać przy wspólnym z pacjentem i jego opiekunem podejmowaniu decyzji o rozpoczęciu
leczenia memantyną we wczesnych fazach choroby. Jako relatywnie dobrze udokumentowane należy ocenić
skuteczność i bezpieczeństwo memantyny w otępieniach naczyniopochodnych, otępieniu z ciałami Lewy’ego
oraz otępieniu w chorobie Parkinsona. Decyzja o rozpoczęciu leczenia memantyną w tych wskazaniach powinna
spełniać wymogi leczenia pozarejestracyjnego. Ze względu na postulowany mechanizm neuroprotekcyjny, memantyna
(a także w przyszłości inne leki o podobnym mechanizmie działania) jest i zapewne będzie badana
w innych niż opisane powyżej wskazaniach klinicznych. Należy podkreślić jednak, że każda taka próba obecnie
ma walor eksperymentu medycznego i wymaga zachowania wszystkich zasad jego prowadzenia.
Słowa kluczowe
memantyna; choroba Alzheimera; skuteczność; bezpieczeństwo; monoterapia; terapia łączona
Tytuł
Kliniczne aspekty stosowania memantyny w monoterapii i politerapii choroby Alzheimera
Czasopismo
Psychiatria
Numer
Tom 10, Nr 1 (2013)
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
24-31
Opublikowany online
2013-06-03
Wyświetlenia strony
1445
Wyświetlenia/pobrania artykułu
10406
Rekord bibliograficzny
Psychiatria 2013;10(1):24-31.
Słowa kluczowe
memantyna
choroba Alzheimera
skuteczność
bezpieczeństwo
monoterapia
terapia łączona