Przesiewowa ocena rozpowszechnienia objawów depresyjnych i lękowych wśród studentów Akademii Medycznej w Gdańsku

Streszczenie

Wstęp. W prezentowanej pracy podjęto problem rozpowszechnienia objawów depresyjnych i lękowych wśród studentów I i IV roku Akademii Medycznej w Gdańsku. Autorzy badali korelację objawów ze wsparciem rodziny i poczuciem obciążenia studiami oraz strategie, jakie respondenci wybierają, by radzić sobie z gorszym nastrojem. Oceniono również stosunek studentów do szukania porady specjalistycznej w sytuacji kryzysowej.
Materiał i metody. Autorzy za pomocą ankiet przebadali 206 studentów Akademii Medycznej w Gdańsku (106 studentów I roku i 100 studentów IV roku), stosując skalę HADS w adaptacji M. Majkowicza, K. de Walden-Gałuszko i G. Chojnackiej-Szawłowskiej oraz kwestionariusz własny składający się z 7 pytań.
Wyniki. Otrzymane średnie wartości punktacji w skali HADS dla lęku wynoszą 7,7 (± 4,3) na I i 6,5 (± 4,0) na IV roku; dla depresji odpowiednio 3,9 (± 3,7) i 3,75 (± 3,3). Wyniki powyżej 7 punktów dla lęku uzyskało 41,3% studentów, a dla depresji - 15,5% studentów. Najczęstszymi strategiami radzenia sobie z gorszym nastrojem są wśród studentów: towarzystwo przyjaciół (48,5%), uprawianie sportu (28,6%) i oparcie w rodzinie (26,7%). W wypadku zauważenia objawów depresji z żadnej pomocy specjalistycznej nie skorzystałoby 37% respondentów, natomiast do psychiatry udałoby się 12,3% studentów I i 23% studentów IV roku.
Wnioski. 1. Badana grupa charakteryzuje się dość dużym stopniem skarg lękowych. Częstość skarg lękowych jest większa na I roku studiów w porównaniu z IV rokiem. Nasilenie skarg depresyjnych jest znacznie niższe. 2. Objawom lękowym i depresyjnym towarzyszą poczucie osamotnienia i obciążenia studiami. 3. W sytuacji obniżonego nastroju respondenci najczęściej stosują strategie „pozytywne” wymagające kontaktu społecznego. 4. Duża liczba studentów neguje potrzebę leczenia psychiatrycznego w depresjach.