Risperidon. W jakim kierunku rozwija się lek?

Streszczenie

Risperidon został zarejestrowany przez FDA do leczenia schizofrenii w 1993 roku oraz w 2003 roku do terapii samodzielnej lub w skojarzeniu z lekami normotymicznymi faz maniakalnych lub faz mieszanych zaburzeń dwubiegunowych typu I. Autorzy przeprowadzili przegląd najnowszych badań dotyczących risperidonu, opisujących jego rozszerzające się zastosowania kliniczne. Podobnie jak całą klasę neuroleptyków atypowych, risperidon stosuje się coraz częściej poza tradycyjnymi i zarejestrowanymi wskazaniami, na przykład w zaburzeniach autystycznych u dzieci i dorosłych, behawioralnych i psychologicznych objawach zespołów otępiennych, afektywnych zaburzeniach dwubiegunowych, lekoopornych zespołach depresyjnych (zwłaszcza w połączeniu z lekami z grupy SSRI), zespołach lękowych (jak panika, natręctwa, zespół stresu pourazowego), osobowości pogranicznej, zespole Tourette’a czy jąkaniu. Badania epidemiologiczne wskazują na relatywnie małe ryzyko wystąpienia zaburzeń metabolicznych u osób leczonych risperidonem (takich jak zwiększenie masy ciała, hiperglikemia, cukrzyca, podwyższone stężenia cholesterolu i triglicerydów). Profil działań niepożądanych (ze szczególnym uwzględnieniem hiperprolaktynemii i objawów pozapiramidowych) jest ograniczony, o ile przestrzega się zasady stosowania risperidonu w najmniejszych możliwych dawkach (nieprzekraczających 4-6 mg/d.).