Politerapia zaburzeń depresyjnyc. Preferencje polskich psychiatrów

Streszczenie

Jednym z najbardziej kontrowersyjnych zagadnień współczesnej psychiatrii jest politerapia. Stosuje się ją albo w formie kombinacji leków jednej klasy, albo w postaci augmentacji leków jednej klasy przez leki z innej klasy. Politerapia, głównie w formie augmentacji, może mieć racjonalne zastosowanie nawet w połowie przypadków zaburzeń depresyjnych. Jednak skuteczność równoczesnego podawania specyficznych leków jest potwierdzona w odpowiednich badaniach tylko częściowo. Popularność politerapii wynika przede wszystkim z faktu, że efektywność monoterapii zaburzeń jednobiegunowych pozostaje ograniczona oraz z tego, że łatwiej wprowadzić augmentację niż wymienić dotychczas stosowany lek. W trakcie specjalistycznego seminarium, obejmującego wykłady, panelową debatę i warsztatowe głosowania, 73 psychiatrów i 27 lekarzy specjalizujących się w psychiatrii określiło preferencje dotyczące politerapii epizodów i nawrotowych zaburzeń depresyjnych. Uczestnicy za najlepszy wybór w augmentacji uznali olanzapinę. Olanzapina została także uznana za lek oferujący w politerapii najlepszą proporcję korzyści klinicznych do działań niepożądanych. Do środków wysoce skutecznych w augmentacji zaliczono ponadto stabilizatory nastroju, takie jak lit, walproinian i lamotryginę, a także kolejny neuroleptyk atypowy - kwetiapinę. Bupropion i hormony tarczycy uznano za użyteczne, ale tylko w niektórych przypadkach klinicznych. Stymulanty, hormony płciowe oraz preparaty ziołowe nie są rekomendowane. Paradoksalnie, elektryczne leczenie drgawkowe uznano za jedną z najbardziej rzetelnych metod leczniczych, jednak metody tej nie rekomendowano do powszechnego stosowania. W politerapii epizodów depresyjnych uczestnicy preferowali raczej augmentację niż leczenie skojarzone. Z kolei w ramach terapii skojarzonej preferowano łączenie leków przeciwdepresyjnych z dwóch głównych klas biochemicznych, czyli środków serotoninergicznych z noradrenergicznymi lub, alternatywnie, zastosowanie wenlafaksyny.