Współwystępowanie zaburzeń osobowości i ich wpływ na obraz kliniczny zaburzenia napadowego lęku

Streszczenie

Wstęp. Celem niniejszej pracy było określenie częstości występowania u pacjentów z zaburzeniem napadowego lęku specyficznych zaburzeń osobowości oraz ich roli w kształtowaniu obrazu klinicznego tego zespołu.
Materiał i metody. Przedmiotem badania było 50 pacjentów (40 kobiet i 10 mężczyzn) z zaburzeniem lękowym, z napadami lęku, z lub bez agorafobii. Diagnozując pacjentów, wykorzystano następujące skale kliniczne: SCID-I, SCID-II, PDSS. W ocenie statystycznej użyto testu U Manna-Whitneya oraz c2.
Wyniki. U 76% badanych pacjentów z zaburzeniem napadowego lęku współwystępowało co najmniej jedno specyficzne zaburzenie osobowości. Wśród zaburzeń osobowości dominowały zaburzenia wiązki C - 60%. Obraz kliniczny zaburzenia napadowego lęku zależał od współwystępowania zaburzeń osobowości. Nasilenie zachowań unikających było istotnie statystycznie wyższe (p < 0,05 ) u pacjentów, u których były obecne zaburzenia osobowości. Istotnie wyższe nasilenie zachowań unikających w porównaniu z grupą kontrolną dotyczyło przede wszystkim pacjentów z zaburzeniem osobowości z wiązki C (p = 0,04). Cechowało ich z kolei, w porównaniu z pacjentami z innymi zaburzeniami osobowości, istotnie niższe statystycznie nasilenie lęku antycypacyjnego (p = 0,049).
Wnioski. Z zaburzeniami napadowego lęku często współwystępują specyficzne zaburzenia osobowości. Wśród tych zaburzeń przeważają zaburzenia zaliczane w klasyfikacji DSM-IV do wiązki C. Obecność specyficznych zaburzeń osobowości, szczególnie z wiązki C, wiąże się z większym nasileniem zachowań unikających.
Psychiatria 2008; 5: 1-6