Wstęp. E-terapia to metoda polegająca na nawiązaniu kontaktu terapeutycznego i kontynuowaniu relacji specjalisty w zakresie zdrowia psychicznego z pacjentem za pośrednictwem internetu. W Polsce taka forma terapii także wchodzi w życie - celem niniejszego projektu było zbadanie tego zjawiska w polskim internecie.
Materiał i metody. Opracowano ankietę internetową, którą wypełniło 21 e-terapeutów. Ankieta była anonimowa i dobrowolna, zawierała 24 pytania dotyczące e-terapeutów i zasad udzielanej przez nich pomocy.
Wyniki. Większość uczestników badania stanowiły kobiety. Także większość deklarowała wykształcenie psychologiczne oraz posiadanie certyfikatu terapeuty. Oferowana pomoc była najczęściej płatna, a najpopularniejszym nurtem teoretycznym okazała się psychoterapia poznawczo-behawioralna. Najpowszechniejszą drogą kontaktu z terapeutą był e-mail, a odpowiedź nadchodziła najczęściej po 12-48 godzinach. Rzadko zdarzało się, by terapeuta kodował informacje przesyłane do pacjenta. Z uzyskanych danych wynika, że terapeuci w takiej formie kontaktu niezmiernie rzadko proszą pacjenta o podanie miejsca zamieszkania czy nawet danych osobowych. Najczęściej nie weryfikuje się też pełnoletności osoby zwracającej się po pomoc. Pacjenci najczęściej nawiązywali kontakt jednorazowo, a większość z nich mieściła się w grupie wiekowej 20.-30. roku życia.
Wnioski. Wyniki rzucają nieco światła na realia polskiej e-terapii. Droga komunikacji z pacjentem i nurt teoretyczny e-terapeuty były zgodne ze światowymi tendencjami. Istnieje potrzeba wprowadzenia szkoleń dotyczących takiej formy psychoterapii uczulającej na kwestie dyktowane przez ustawodawstwo i zagadnienia związane z bezpieczeństwem przesyłu danych w sieci. Przydatne byłoby także stworzenie bazy danych e-terapeutów oraz wprowadzenie certyfikatu umożliwiającego weryfikację ich kompetencji.