Wstęp. W pracy podjęto próbę charakterystyki obrazu klinicznego oraz dynamiki symptomów zaburzeń odżywiania się wśród męskiej populacji hospitalizowanych dzieci oraz młodzieży, ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki objawów psychopatologicznych, obciążenia zaburzeniami psychicznymi w rodzinie, pochodzenia oraz realizacji zawartego z pacjentem kontraktu terapeutycznego.
Materiał i metody. Do retrospektywnej analizy włączono pacjentów płci męskiej (n = 12), hospitalizowanych w latach 1982-2007, spełniających kryteria diagnostyczne dla rozpoznania zaburzeń odżywiania się (jadłowstrętu psychicznego lub żarłoczności psychicznej) na podstawie obowiązujących standardów diagnostycznych. Analizie ilościowej poddano następujące zmienne: wiek, wzrost, masę ciała przy przyjęciu oraz przy wypisie, wskaźnik masy ciała przy przyjęciu oraz przy wypisie, spadek masy ciała, okres, w którym nastąpił spadek masy ciała, a także długość hospitalizacji. W analizie jakościowej uwzględniono: specyfikę prezentowanych symptomów stanowiących ilustrację podtypów diagnostycznych w ramach spektrum zaburzeń odżywiania się, stosunek do realizacji kontraktu terapeutycznego, współwystępujące zespoły psychopatologiczne oraz obciążenia psychiatryczne w wywiadzie.
Wyniki i wnioski. Uzyskane wyniki pokazują, że obraz psychopatologiczny zaburzeń odżywiania się wśród populacji hospitalizowanych pacjentów płci męskiej nie jest obrazem homogennym. Dalszym krokiem wydaje się analiza porównawcza specyfiki przedstawianego obrazu zaburzeń odżywiania się w obrębie płci męskiej i żeńskiej, jak również prospektywne badania longitudinalne hospitalizowanych pacjentów.
Psychiatria 2010; 7, 5: 173-179