Interwencja żywieniowa u pacjenta z zaawansowanym nowotworem przewodu pokarmowego – studium przypadku klinicznego

Streszczenie

Niedożywienie stanowi istotne wyzwanie w opiece nad pacjentami z chorobą nowotworową. Ok. 25% chorych z towarzyszącym niedożywieniem ma wyższe ryzyko powikłań i zgonu z w trakcie leczenia. Decyzja dotycząca metody żywienia jest podejmowana indywidualnie, dostosowując ją do aktualnego stanu zdrowia pacjenta. Wdrożenie leczenia żywieniowego może przyczynić się do znaczącej poprawy stanu odżywienia oraz zwiększenia efektywności stosowanego leczenia. W artykle przedstawiono przypadek 54-letniej pacjentki z gruczolakorakiem odbytnicy NOS (low-grade, adenocarcinoma NOS) ccT3bN1bM1b z przerzutami do wątroby i płuc, po przebytym laparoskopowym wyłonieniu kolostomii dwulufowej na zstępnicy, u której wdrożenie leczenia żywieniowego najprawdopodobniej zadecydowało o jej przeżyciu. Pacjentka zgłosiła się do Kliniki w stanie ogólnym średnio-ciężkim (ECOG-3) z wyniszczeniem z niedożywienia. W wywiadzie obserwowano utratę masy ciała 18 kg w ciągu 6 miesięcy (waga 46 kg/155 cm, BMI 19,1 kg/m2), a w badaniach laboratoryjnych przy przyjęciu stwierdzono podwyższone wykładniki stanu zapalnego, nadpłytkowość, ciężką niedokrwistość oraz podwyższony poziom markerów nowotworowych: Ca 19.9 > 10000,00 IU/ml, CEA 248,80 ng/ml. Podczas hospitalizacji wdrożono żywienie pozajelitowe uzyskując poprawę stanu ogólnego, która pozwoliła zakwalifikować chorą do leczenie wg. schematu FOLFOX4 w dawkach należnych. Kontynuowano leczenie we wskazanych schemacie do 12 kursu terapii, uzyskując poprawę stanu ogólnego, wzrost masy ciała i spadek markerów nowotworowych.