Rola diety peptydowej w zapobieganiu i leczeniu nietolerancji żywienia enteralnego. Aspekty kliniczne i ekonomiczne

Streszczenie

Nietolerancja żywienia enteralnego (dojelitowego) dotyczy 30,5–75% pacjentów krytycznie chorych i nawet 1/3 pacjentów poza Oddziałem Intensywnej Terapii (OIT), niosąc za sobą negatywne konsekwencje wynikające z rozwoju lub pogłębienia niedożywienia, będącego skutkiem niezaspokojenia potrzeb żywieniowych. Aktywne zapobieganie nietolerancji u pacjentów szczególnie narażonych na jej wystąpienie wydaje się być dobrą strategią. Jednym ze sposobów jest podaż diety oligomerycznej (peptydowej). Może być to szczególnie korzystne u pacjentów źle tolerujących diety polimeryczne, z zespołem złego wchłaniania, przechodzących z żywienia pozajelitowego na dojelitowe, żywionych po długim okresie głodzenia. Korzyści z zastosowania diet peptydowych opisano także u pacjentów po resekcji trzustki, z chorobami nowotworowymi, z zapaleniem jelit po zastosowanej radio- i chemioterapii, z mózgowym porażaniem dziecięcym, mukowiscydozą, incydentami naczyniowo- mózgowymi, a także leczonych w OIT i w oddziałach chirurgicznych. Istotnym elementem wspomagającym pokrycie potrzeb żywieniowych tych chorych może być także zastosowanie wysokiej jakości białka, na przykład białek serwatkowych. Białka te opuszczają żołądek szybciej niż kazeinowe czy sojowe, cechują się najwyższą strawnością, najwyższym udziałem aminokwasów niezbędnych i rozgałęzionych, a ponadto korzystnym wpływem na mikrobiotę jelitową, właściwościami insulinotropowymi i działaniem przeciwutleniającym. Diety peptydowe, w których surowcem białkowym są białka serwatkowe, mogą przynieść pacjentom liczne korzyści, a ponadto pośrednio przyczynić się do redukcji kosztów leczenia.