English Polski
Tom 19 (2024): Continuous Publishing
Praca badawcza (oryginalna)
Opublikowany online: 2024-10-28

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 58
Wyświetlenia/pobrania artykułu 25
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Leczenie żywieniowe w warunkach domowych — czy tylko choroba podstawowa odpowiada za wyniszczenie chorych?

DOI: 10.5603/pżk.101659
Postępy Żywienia Klinicznego 2024;19:117-122.

Streszczenie

Wstęp i cel badania: Celem przeprowadzonego badania była próba ustalenia niezależnych od choroby podstawowej przyczyn wyniszczenia chorych leczonych żywieniowo w warunkach domowych. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono wśród 50 chorych. Autorzy zastosowali ankietę autorską, obejmującą między innymi kwestie przyczyn ewentualnego opóźnienia w zgłoszeniu się do poradni żywieniowej. Efekty zastosowanego leczenia żywieniowego również oceniano za pomocą ankiety autorskiej, co jest pewnym ograniczeniem badania. Wyniki: Ponad połowa chorych (52%) została skierowana do Poradni Leczenia Żywieniowego w ciągu pierwszych trzech miesięcy od rozpoznania choroby podstawowej. Dwadzieścia osiem procent chorych rozpoczęło leczenie żywieniowe po ponad 12 miesiącach od postawienia diagnozy choroby podstawowej, a możliwą przyczyną późnego skierowania jest brak odpowiednich informacji od personelu medycznego. Większość pacjentów zauważyła korzyści z zastosowanego leczenia żywieniowego, w tym znaczną poprawę samopoczucia, jakości życia i zdrowia. Wnioski: 1. Poziom wiedzy o istnieniu i możliwościach leczenia żywieniowego wśród chorych jest niewystarczający. 2. Zaskakujący jest brak wiedzy wśród personelu medycznego w zakresie żywienia pozajelitowego i dojelitowego chorych, na co wskazuje późne kierowanie chorych na leczenie żywieniowe. 3. Chorzy po wdrożeniu interwencji żywieniowej odczuwają wyraźne korzyści zdrowotne w postaci poprawy ogólnego stanu zdrowia, wzrostu masy ciała i jakości życia w wyniku zastosowanego leczenia żywieniowego.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF

Referencje

  1. Szczygieł B, Kłęk S, Kapała A, et al. Brak edukacji żywieniowej główną przyczyną niedożywienia szpitalnego i wzrostu kosztów leczenia. Co powinien wiedzieć każdy lekarz. Postępy Żywienia Klinicznego. 2024; 19: 32–38.
  2. Jarosz M, Dzieniszewski J, Rychlik E. Hospital malnutrition – important health and economic problem. Postępy Nauk Medycznych. 2012; XXV(12).
  3. Folwarski M, Kłęk S, Matras P, et al. Organizational issues of home parenteral nutrition during COVID-19 pandemic: Results from multicenter, nationwide study. Nutrition. 2021: 86.
  4. Pironi L, Candusso M, Biondo A, et al. Italian Society for Parenteral and Enteral Nutrition Executive Committee. Prevalence of home artificial nutrition in Italy in 2005: a survey by the Italian Society for Parenteral and Enteral Nutrition (SINPE). Clin Nutr. 2007; 26(1): 123–132.
  5. BANS Report 2016. Artificial nutrition support in the UK 2005 e 2015. Adult home parenteral nutrition & home intravenous fluids A report by the British artificial nutrition survey (BANS), a committee of BAPEN (the British association for parenteral and enteral nutrition). https://www.bapen.org.uk/images/pdfs/reports/bans-report-2016.pdf.
  6. Spodaryk M. Praktyczne aspekty leczenia żywieniowego. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008.
  7. Bellanti F, Lo Buglio A, Quiete S, et al. Malnutrition in Hospitalized Old Patients: Screening and Diagnosis, Clinical Outcomes, and Management. Nutrients. 2022; 14(4).
  8. Turczynowski W, Szczepanik MA, Kłęk S. Leczenie żywieniowe a układ odpornościowy. Przegląd Lekarski. 2000; 57(1): 36–40.
  9. Ostrowska JA. Niedożywienie szpitalne. Metody oceny stanu odżywienia. Forum Medycyny Rodzinnej. 2017; 11(2): 54–61.
  10. Bozzetti F, Arends J, Lundholm K, et al. ESPEN. ESPEN Guidelines on Parenteral Nutrition: non-surgical oncology. Clin Nutr. 2009; 28(4): 445–454.
  11. Muraczyńska B, Majewska G, Baczewska B, et al. Ocena jakości życia pacjentów żywionych pozajelitowo w domu. Journal of Education, Health and Sport. 2016; 6(12): 322–337.
  12. Kłęk S. Leczenie żywieniowe w onkologii. Onkol. Prak. Klin. 2011; 7(5): 269–273.
  13. Członkowska A, Sarzyńska-Długosz I, Błażejewska-Hyżorek B. Żywienie dojelitowe i pozajelitowe w udarze mózgu — stanowisko Grupy Ekspertów Sekcji Chorób Naczyniowych Polskiego Towarzystwa Neurologicznego. Polski Przegląd Neurologiczny. 2013; 9(4): 141–145.
  14. Domagała K, Blacharska-Krzanowska K, Strzępek K. Parenteral nutrition in a patient with advanced cancer. Palliative Medicine. 2019; 11(4): 184–187.
  15. Glińska P, Tałasiewicz K, Kapała A. Interwencja żywieniowa u pacjenta z zaawansowanym nowotworem przewodu pokarmowego- stadium przypadku klinicznego. Postępy Żywienia Klinicznego. 2024; 19: 46–49.