Diagnozowanie zaburzeń świadomości — porównanie wybranych formularzy do oceny przyłóżkowej

Streszczenie

Zaburzenia świadomości należą do najczęstszych powikłań urazów mózgowia. Ich ocena w wielu przypadkach jest sprawą skomplikowaną, a jednocześnie bardzo istotną przy planowaniu dalszego postępowania klinicznego. Narzędziami umożliwiającymi sprawną i skuteczną przyłóżkową diagnostykę pacjenta są różnego rodzaju skale do oceny stanu świadomości. W artykule przedstawiono definicje pojęć świadomości, przytomności, stanu wegetatywnego, stanu minimalnej świadomości oraz śpiączki. Następnie wykonany został przegląd literatury i na jego podstawie zredagowane zostały opisy następujących skal: Coma/Near Coma Scale, Coma Recovery Scale-Revised, Comprehensive Level of Consciousness Scale, Full Outline of Unresponsiveness, Disorders of Consciousness Scale, Loewenstein Communication Scale, Glasgow-Liege Scale, Innsbruck Coma Scale oraz the Sensory Stimulation Assesment Measure. W przypadku każdej z nich omówione zostały elementy, za które przyznawane są punkty oraz podsumowane zostały najważniejsze pozytywne i negatywne strony ich zastosowania. Znajomość różnych sposobów przyłóżkowej oceny świadomości pacjenta jest bardzo istotna. Dając bowiem możliwość różnicowania niekiedy bardzo zbliżonych stanów, pozwala na dobranie odpowiedniej metody dalszej diagnostyki oraz poprawne zaplanowanie postępowania terapeutycznego, co silnie koreluje z szansami na przeżycie danej osoby leczonej.