W leczeniu zaawansowanej choroby Parkinsona (PD, Parkinson’s disease) stosuje się głęboką stymulację mózgu oraz dwie terapie infuzyjne wykorzystujące stałe podawanie leku przez pompę — podskórne wlewy apomorfiny i dojelitowe wlewy lewodopy. Rekomendacje dotyczą zasad stosowania tych terapii i powstały na podstawie wyników badań kontrolowanych, metaanaliz i przeglądów systematycznych oraz ustaleń grup ekspertów. Zaawansowaną PD najlepiej definiuje obecność fluktuacji (stany on i off), dyskinez pląsawiczych szczytu dawki oraz liczba przyjmowanych dawek lewodopy. Warunkiem zastosowania głębokiej stymulacji mózgu lub jednej z terapii infuzyjnych jest nieefektywność, u pacjenta z co najmniej 5-letnim czasem t rwania choroby, leczenia prowadzonego co najmniej 3 lekami lub nieskuteczność monoterapii pr zy udokumentowanej nietolerancji innych leków. Pacjent powinien otrzymywać co najmniej 5 dawek lewodopy dziennie. Kandydatem do terapii może być pacjent, u którego występują stany off o łącznym czasie tr wania co najmniej 2 h, przy obecności uciążliwych dyskinez szczytu dawki tr wających nie krócej niż przez 1 h w ciągu doby. Zachowana musi być dobra odpowiedź na lewodopę (różnica wyniku w III cz. MDS UPDRS między stanami off i on ≥ 33%). W rekomendacjach pr zedstawiono profile pacjentów będących najlepszymi kandydatami do poszczególnych terapii, uwzględniające przede wszystkim przeciwwskazania do każdej z tych interwencji. Jeżeli stan pacjenta pozwala zakwalifikować go do więcej niż jednej z trzech omawianych terapii, to — podejmując decyzję — należy uwzględnić preferencje pacjenta. Leczenie z zastosowaniem głębokiej stymulacji mózgu i terapii infuzyjnych powinno być prowadzone w specjalistycznych ośrodkach referencyjnych dla pacjentów z PD.