Edward Flatau — współtwórca światowej neurologii

Streszczenie

W artykule przedstawiono sylwetkę Edwarda Flataua (1868–1932) — lekarza neurologa, pioniera tej dyscypliny medycznej w Polsce. Flatau urodził się w Płocku. Po ukończeniu studiów na Cesarskim Uniwersytecie Moskiewskim i odbyciu zagranicznych staży w Berlinie i Monachium na stałe związał się z Warszawą. Jego badania ogniskowały się wokół chorób rdzenia, mózgu i opon mózgowych, a także migreny. Jest autorem atlasu mózgu, który ze względu na metodę utrwalania obrazu za pomocą fotografii stał się na owe czasy przełomowym. Prawo o ekscentrycznym ułożeniu włókien w rdzeniu kręgowym było znaczącym odkryciem w neurofizjologii i zostało upamiętnione jego nazwiskiem jako prawo Flataua. Monografia Edwarda Flataua na temat migreny jest do tej pory cytowana w literaturze naukowej. Jest autorem licznych książek, rozpraw naukowych i prac popularyzujących medycynę. Od 1904 do 1932 roku pracował w najnowocześniejszym w ówczesnej Warszawie szpitalu, Szpitalu Starozakonnych, gdzie stworzył jedną z warszawskich szkół neurologicznych. Po II wojnie światowej jego uczeń, Eufemiusz Herman, kontynuował i rozwinął łódzką szkołę neurologii i badania bólów głowy.