Torbiel koloidowa komory III jako możliwa przyczyna nagłej deterioracji stanu neurologicznego – potencjalny pilny przypadek w trakcie ostrego dyżuru neurologicznym

Streszczenie

Torbiel koloidowa to łagodny guz wewnątrzczaszkowy, występujący w świetle komory III mózgowia. Z reguły zmiana lokalizuje się w jej przedniej części, w okolicy otworów międzykomorowych (otworów Monro) i lokalizacja jest kluczowa w kontekście potencjalnych objawów. Większość torbieli koloidowych prezentuje bezobjawowy przebieg, wobec czego często wykrywane są one jako przypadkowe znaleziska, podczas badań obrazowych mózgowia wykonywanych z powodu rozmaitych wskazań. Objawowi pacjenci mogą prezentować cały szereg objawów, związanych anatomiczną lokalizacją torbieli – od łagodnych bólów głowy (zaburzenia cyrkulacji płynu mózgowo-rdzeniowego poprzez zmniejszanie światła otworów międzykomorowych) i zaburzeń pamięci (ucisk na elementy sklepienia, odpowiadającego za procesy pamięciowe), aż do gwałtownych zaburzeń świadomości włącznie z nagłą utratą przytomności na skutek całkowitego zablokowania drogi odpływu płynu mózgowo-rdzeniowego z komór bocznych mózgu i rozwoju ostrego wodogłowia. Ostatni z wymienionych stanów wymaga pilnej interwencji neurochirurgicznej i w przypadku braku wdrożenia odpowiedniego leczenia może prowadzić do śmierci. W przypadku torbieli koloidowych wymagających leczenia postępowaniem z wyboru jest leczenie operacyjne. W przypadkach torbieli bezobjawowych lub tych o łagodnym przebiegu klinicznym decyzja o leczeniu neurochirurgicznym rozpatrywana jest indywidualnie, z uwzględnieniem przede wszystkim objawów, stanu ogólnego i neurologicznego pacjenta, wielkości torbieli oraz istniejących warunków anatomicznych. Celem leczenia jest całkowite usunięcie torbieli przy braku uszkodzenia otaczających ją struktur. Obecnie 2 podstawowe metody leczenia chirurgicznego to minimalnie inwazyjne operacje endoskopowe oraz mikrochirurgiczne.