Zespół tylnej odwracalnej encefalopatii (posterior reversible leukoencephalopathy syndrome) po raz pierwszy opisano stosunkowo niedawno, bo około 20 lat temu, głównie na podstawie charakterystycznego obrazu mózgowia w badaniu rezonansu magnetycznego (MR). W odróżnieniu od zmian stwierdzanych w badaniach neuroobrazowych zakres objawów klinicznych w badaniu przedmiotowym może być bardzo szeroki, co może utrudniać ustalenie rozpoznania. Do najczęstszych objawów należą: bóle i zawroty głowy, zaburzenia widzenia, jakościowe i ilościowe zaburzenia świadomości. Rzadziej obserwuje się niedowład połowiczy lub zespół móżdżkowy. Za główną przyczynę PRES uznaje się wysokie wartości ciśnienia tętniczego, a także schorzenia mogące się przyczynić do jego wysokich wartości — wśród nich ostre i przewlekle choroby nerek oraz schorzenia autoimmunologiczne. Poza badaniami podmiotowym i przedmiotowym pierwszoplanowe znaczenie w ustaleniu rozpoznania ma badanie MR mózgowia, w którym stwierdza się charakterystyczne obszary o hiperintensywnym sygnale w obrazowaniu T2-zależnym. Patologia ta dotyczy głównie płatów potylicznych, ale zmiany mogą być także stwierdzane w innych częściach mózgowia. W leczeniu najważniejszą rolę odgrywa normalizacja wysokich wartości ciśnienia tętniczego. Przy prawidłowym leczeniu farmakologicznym obraz kliniczny i radiologiczny ulegają całkowitej normalizacji w ciągu kilku lub kilkunastu tygodni.