dostęp otwarty

Tom 14, Nr 2 (2018)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2018-08-08
Pobierz cytowanie

Zawroty głowy; przyczyny, epidemiologia, rodzaje i leczenie

Hanna Sienkiewicz-Jarosz, Konrad Rejdak1
Pol. Przegl. Neurol 2018;14(2):67-74.
Afiliacje
  1. Katedra i Klinika Neurologii, Uniwersytet Medyczny, ul. Jaczewskiego 8, 20–954 Lublin, Polska

dostęp otwarty

Tom 14, Nr 2 (2018)
Artykuły przeglądowe
Opublikowany online: 2018-08-08

Streszczenie

Zawroty dotyczą 5–10% populacji ogólnej, przy czym ich częstość wzrasta z wiekiem i po 65, roku życia osiąga aż 30%. Należy pa­miętać, że zawroty głowy są przyczyną blisko 1,5% hospitalizacji, gdyż często pojawiają się jako pierwszy objaw wielu schorzeń. Zawrotami określane jest subiektywne odczucie wirowania, koły­sania, braku stabilności lub braku równowagi. Ponadto zawroty są jednym z podstawowych objawów tak zwanego ostrego zespołu przedsionkowego, w którym konieczne dla wyników leczenia jest zróżnicowanie przyczyn między uszkodzeniami części ośrodkowej (jądra przedsionkowe, móżdżek, mózg) i obwodowej (narząd przedsionkowy) układu równowagi, jak również wykluczenie chorób somatycznych.

Postępowanie u pacjenta z zawrotami głowy jest ukierunkowane przede wszystkim na wykrycie przyczyny, co ułatwia wdrożenie leczenia przyczynowego, o ile jest ono możliwe. Równolegle waż­nym etapem leczenia pozostaje terapia objawowa ukierunkowana na łagodzenie objawów, które mogą być bardzo przykre dla pa­cjenta. Kolejnym ważnym etapem będzie oczywiście postępowanie rehabilitacyjne w celu poprawy funkcji układu przedsionkowego.

W ostatnich latach dokonuje się postęp w zakresie zarówno diag­nostyki, jak i leczenia, co przyczynia się do zmniejszania skutków tego ważnego objawu klinicznego u pacjentów.

Streszczenie

Zawroty dotyczą 5–10% populacji ogólnej, przy czym ich częstość wzrasta z wiekiem i po 65, roku życia osiąga aż 30%. Należy pa­miętać, że zawroty głowy są przyczyną blisko 1,5% hospitalizacji, gdyż często pojawiają się jako pierwszy objaw wielu schorzeń. Zawrotami określane jest subiektywne odczucie wirowania, koły­sania, braku stabilności lub braku równowagi. Ponadto zawroty są jednym z podstawowych objawów tak zwanego ostrego zespołu przedsionkowego, w którym konieczne dla wyników leczenia jest zróżnicowanie przyczyn między uszkodzeniami części ośrodkowej (jądra przedsionkowe, móżdżek, mózg) i obwodowej (narząd przedsionkowy) układu równowagi, jak również wykluczenie chorób somatycznych.

Postępowanie u pacjenta z zawrotami głowy jest ukierunkowane przede wszystkim na wykrycie przyczyny, co ułatwia wdrożenie leczenia przyczynowego, o ile jest ono możliwe. Równolegle waż­nym etapem leczenia pozostaje terapia objawowa ukierunkowana na łagodzenie objawów, które mogą być bardzo przykre dla pa­cjenta. Kolejnym ważnym etapem będzie oczywiście postępowanie rehabilitacyjne w celu poprawy funkcji układu przedsionkowego.

W ostatnich latach dokonuje się postęp w zakresie zarówno diag­nostyki, jak i leczenia, co przyczynia się do zmniejszania skutków tego ważnego objawu klinicznego u pacjentów.

Pobierz cytowanie

Słowa kluczowe

zawroty głowy, diagnostyka, leczenie

Informacje o artykule
Tytuł

Zawroty głowy; przyczyny, epidemiologia, rodzaje i leczenie

Czasopismo

Polski Przegląd Neurologiczny

Numer

Tom 14, Nr 2 (2018)

Typ artykułu

Artykuł przeglądowy

Strony

67-74

Opublikowany online

2018-08-08

Wyświetlenia strony

1818

Wyświetlenia/pobrania artykułu

9540

Rekord bibliograficzny

Pol. Przegl. Neurol 2018;14(2):67-74.

Słowa kluczowe

zawroty głowy
diagnostyka
leczenie

Autorzy

Hanna Sienkiewicz-Jarosz
Konrad Rejdak

Referencje (22)
  1. Prusiński A. Klasyfikacja, obraz kliniczny i leczenie zawrotów głowy. Pol Przegl Neurol. 2011; 7: 11–19.
  2. Colledge NR, Wilson JA, Macintyre CC, et al. The prevalence and characteristics of dizziness in an elderly community. Age Ageing. 1994; 23(2): 117–120.
  3. Geser R, Straumann D. Referral and final diagnoses of patients assessed in an academic vertigo center. Front Neurol. 2012; 3: 169.
  4. Prusiński A. Zawroty głowy jako główny problem otoneurologii klinicznej. Pol Przegl Neurol. 2010; 6(Suppl. A): 110–111.
  5. Magnusson M, Strupp M. A short guide to the management of the dizzy patient. 2010.
  6. Kerber KA, Baloh RW. Dizziness and vertigo presentations in the emergency department. Emergency neurology. KL Roos. Springer Science+Business Media, LCC 2012.
  7. Strupp M, Brandt T. Ocular motor disorders and vertigo: diagnosis and management. Springer, London 2012: London.
  8. Kattah JC, Talkad AV, Wang DZ, et al. HINTS to diagnose stroke in the acute vestibular syndrome: three-step bedside oculomotor examination more sensitive than early MRI diffusion-weighted imaging. Stroke. 2009; 40(11): 3504–3510.
  9. Newman-Toker DE, Kerber KA, Hsieh YH, et al. HINTS outperforms ABCD2 to screen for stroke in acute continuous vertigo and dizziness. Acad Emerg Med. 2013; 20(10): 986–996.
  10. Bhattacharyya N, Gubbels SP, Schwartz SR, et al. Clinical practice guideline: benign paroxysmal positional vertigo (update). Otolaryngol Head Neck Surg. 2017; 156(3_suppl): S1–S47.
  11. Edlow JA, Gurley KL, Newman-Toker DE. A new diagnostic approach to the adult patient with acute dizziness. J Emerg Med. 2018; 54(4): 469–483.
  12. Berkowicz T, Domitrz I, Kalinowska-Łyszczarz A, et al. Rekomendacje postępowania w zawrotach głowy w praktyce ambulatoryjnej. Neurol Prakt. 2013; 5(74): 8–16.
  13. Kim DW, Sunwoo JS, Lee SK. Incidence and localizing value of vertigo and dizziness in patients with epilepsy: Video-EEG monitoring study. Epilepsy Res. 2016; 126: 102–105.
  14. Litwin T, Czlonkowska A. Zawroty głowy w praktyce neurologa — diagnostyka i leczenie. Pol Przegl Neurol. 2008; 8(2): 78–86.
  15. Scholtz AW, Steindl R, Burchardi N, et al. Comparison of the therapeutic efficacy of a fixed low-dose combination of cinnarizine and dimenhydrinate with betahistine in vestibular neuritis: a randomized, double-blind, non-inferiority study. Clin Drug Investig. 2012; 32(6): 387–399.
  16. Otto V, Fischer B, Schwarz M, et al. Treatment of vertebrobasilar insufficiency — associated vertigo with a fixed combination of cinnarizine and dimenhydrinate. Int Tinnitus J. 2008; 14(1): 57–67.
  17. Cirek Z, Schwarz M, Baumann W, et al. Efficacy and tolerability of a fixed combination of cinnarizine and dimenhydrinate versus betahistine in the treatment of otogenic vertigo: a double-blind, randomised clinical study. Clin Drug Investig. 2005; 25(6): 377–389.
  18. Pytel J, Nagy G, Tóth A, et al. Efficacy and tolerability of a fixed low-dose combination of cinnarizine and dimenhydrinate in the treatment of vertigo: a 4-week, randomized, double-blind, active- and placebo-controlled, parallel-group, outpatient study. Clin Ther. 2007; 29(1): 84–98.
  19. Pochon S. 64th Annual Meeting of the American Academy of Neurology. Pharmaceutical Medicine. 2012; 26(5): 309–316.
  20. Strupp M, Dieterich M, Zwergal A, et al. The treatment and natural course of peripheral and central vertigo. Dtsch Arztebl Int. 2013; 110(29-30): 505–15; quiz 515.
  21. Brown KE, Whitney SL, Marchetti GF, et al. Physical therapy for central vestibular dysfunction. Arch Phys Med Rehabil. 2006; 87(1): 76–81.
  22. Herdman S, Clendaniel R, Mattox D, et al. Vestibular adaptation exercises and recovery: acute stage after acoustic neuroma resection. Otolaryngol Head Neck Surg. 1995; 113(1): 77–87.

Regulamin

Ważne: serwis https://journals.viamedica.pl/ wykorzystuje pliki cookies. Więcej >>

Używamy informacji zapisanych za pomocą plików cookies m.in. w celach statystycznych, dostosowania serwisu do potrzeb użytkownika (np. język interfejsu) i do obsługi logowania użytkowników. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić opcje dotyczące cookies. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci komputera. Więcej informacji można znaleźć w naszej Polityce prywatności.

Czym są i do czego służą pliki cookie możesz dowiedzieć się na stronie wszystkoociasteczkach.pl.

 

Wydawcą serwisu jest VM Media Group sp. z o.o., Grupa Via Medica, ul. Świętokrzyska 73, 80–180 Gdańsk

tel. +48 58 320 94 94, faks +48 58 320 94 60, e-mail: viamedica@viamedica.pl