Praca i jej stabilność są istotnymi źródłami obaw chorych na stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex). Status zawodowy bezpośrednio wiąże się z satysfakcją życiową, jakością życia i zdrowiem ogólnym. Wraz z rozwojem choroby i narastaniem objawów deficytu neurologicznego zwiększa się ryzyko przedwczesnego opuszczenia rynku pracy oraz zmniejszenia produktywności i jakości pracy. Szacuje się, że w Polsce, po 10 latach trwania SM, nadal około 50% chorych jest czynna zawodowo w pełnym wymiarze zatrudnienia, ale po 15 latach — już tylko około 35%. Liczbę opuszczonych dni roboczych określa się najczęściej jako absencję chorobową, której bezpośrednim następstwem jest utrata produktywności. Prezenteizm jest stosunkowo nowym pojęciem, definiowanym jako nieefektywna obecność w pracy lub przebywanie w pracy pomimo choroby i złego samopoczucia, co powoduje, że pracownik nie jest w pełni produktywny, czego następstwem jest spadek wydajności pracy. Brak jest obiektywnych wskaźników pomiaru i oceny prezenteizmu. Do najczęściej wskazywanych przez chorych na SM przyczyn rezygnacji z pracy należy poczucie zmęczenia oraz stopień niepełnosprawności, zwłaszcza zaburzeń chodu. Chorzy na SM zwykle samodzielnie podejmują decyzję o odejściu z pracy, ale nie wiadomo, jak często zmusza ich do tego dyskryminacja w środowisku zawodowym. Wiedza na temat jakości życia zależnej od zdrowia i jej wpływu na aspekty pracy ma istotne znaczenie dla skutecznego przeciwdziałania utracie wydajności i jej następstwami w SM. Mimo wielu lat doświadczeń związanych z leczeniem farmakologicznym SM, niewiele jest doniesień na temat wpływu różnych metod leczenia na aspekty pracy.