Pramipeksol należy do grupy nieergotaminowych agonistów receptorów dopaminy D2, D3 i D4. Lek w minimalnym stopniu jest metabolizowany w wątrobie i w postaci niezmienionej wydalany przez nerki, co powoduje, że nie wchodzi w interakcje z lekami metabolizowanymi w wątrobie i jest zalecany u pacjentów ze schorzeniami wątroby przyjmujących takie leki (np. doustne antykoagulanty). Pramipeksol można podawać w dawkach podzielonych 3 razy/dobę, ale stosowanie formy leku o przedłużonym uwalnianiu jest wygodniejsze w dawkowaniu, łatwiejsze do aplikacji dla pacjenta oraz charakteryzuje się stałym i stabilnym stężeniem we krwi. Niezależnie od stadium choroby można z dnia na dzień i nie zmieniając dawki, zmienić postać IR pramipeksolu na postać SR. Wnioski z badań typu evidence-based medicine wskazują, że pramipeksol o standardowym uwalnianiu (IR) oraz o przedłużonym uwalnianiu (ER) jest skuteczny w monoterapii objawów ruchowych we wczesnym okresie choroby Parkinsona (PD, Parkinson’s disease), w ograniczaniu objawów ruchowych PD w terapii dodanej do lewodopy, prewencji i opóźnieniu występowania fluktuacji ruchowych i dyskinez. Wprowadzenie do leczenia pramipeksolu jest rekomendowane w zaawansowanym okresie PD u pacjentów z efektem końca dawki, nieprzewidywalnymi stanami on–off, a także dyskinezami szczytu dawki, przy jednoczesnym zmniejszeniu dawki lewodopy. Pramipeksol cechuje również dodatkową korzyść dla pacjenta — efekt przeciwdepresyjny, który jest możliwy dzięki wiązaniu pramipeksolu z receptorami D3 w układzie limbicznym. Podsumowując, pramipeksol jest lekiem o udokumentowanej skuteczności zarówno we wczesnym, jak i zaawansowanym stadium PD ze szczególną rekomendacją dla chorych z towarzyszącą depresją, apatia oraz schorzeniami wątroby.