Rasagilina w leczeniu choroby Parkinsona

Streszczenie

Rasagilina jest lekiem drugiej generacji (po selegilinie) w klasie inhibitorów monoaminooksydazy typu B. Przez wiele lat lek ten był niedostępny w Polsce z racji wysokiej ceny i braku refundacji. Badania nad tą cząsteczką toczą się od ponad 10 lat. Ich skutkiem są wskazania do stosowania rasagiliny we wczesnej fazie choroby Parkinsona — zarówno w monoterapii, jak i w terapii dodanej. W zaawansowanej fazie choroby lek ten można stosować w okresie fluktuacji jako uzupełnienie leczenia lewodopą i/lub agonistami dopaminy nawet u starszych chorych. W porównaniu z selegiliną bowiem nie metabolizuje się on do pochodnych amfetaminowych, co powoduje znacznie lepszy profil bezpieczeństwa tego leku. W ostatnich publikacjach wykazano szczególnie istotny wpływ rasagiliny na ograniczenie drżenia parkinsonowskiego, które po lewodopie nie poprawia się nawet u 1/3 chorych. W artykule omówiono także potencjalne neuroprotekcyjne/neuromodulacyjne działania tego leku oraz inne nowe badania.