Idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe — obraz kliniczny, diagnostyka i leczenie

Streszczenie

Idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe (IIH, idiopathic intracranial hypertension) jest stanem, w którym dochodzi do wzrostu ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego powyżej 250 mm H2O, przy prawidłowym jego składzie oraz braku zmian strukturalnych w badaniach neuroobrazowych mózgowia. Patogeneza IIH jest nieznana. Do najczęstszych objawów należą bóle głowy i związane z obrzękiem tarcz nerwów wzrokowych zaburzenia widzenia, nieco rzadziej szumy uszne. Choć schorzenie najczęściej występuje u otyłych kobiet w wieku rozrodczym, dotyka również mężczyzn, którzy są bardziej narażeni na trwałe uszkodzenie wzroku. Wśród czynników ryzyka wymienia się między innymi: otyłość, nadmiar witaminy A, nagłe odstawienie steroidów, obturacyjny bezdech senny czy niektóre zaburzenia endokrynologiczne. Postępowaniem modyfikującym przebieg choroby jest redukcja masy ciała. W celu zmniejszenia produkcji płynu mózgowo-rdzeniowego zaleca się stosowanie inhibitorów anhydrazy węglanowej. Gdy mimo leczenia zachowawczego postępują zaburzenia widzenia, należy rozważyć wykonanie zabiegu neurochirurgicznego (drenaż komorowo-otrzewnowy lub lędźwiowo-otrzewnowy, fenestracja osłonek nerwów wzrokowych, stentowanie zatoki poprzecznej). Ponieważ w piśmiennictwie brak jest jednoznacznych wytycznych dotyczących postępowania w IIH, podejście do chorego powinno być indywidualne i interdyscyplinarne.