dostęp otwarty
Zastosowanie leków miorelaksacyjnych w neurologii
dostęp otwarty
Streszczenie
Leki miorelaksacyjne tworzą strukturalnie heterogenną grupę farmaceutyków. W większości przypadków działając tłumiąco na ośrodkową impulsację ruchową w obrębie rdzenia kręgowego, zmniejszają napięcie mięśni szkieletowych. Działanie to wykorzystuje się w leczeniu wzmożonego napięcia mięśniowego różnego pochodzenia. Do leków miorelaksacyjnych należą miedzy innymi baklofen, metokarbamol, tizanidyna, tolperizon oraz działający obwodowo dantrolen. Tłumiący ośrodkowy mechanizm działania większości z nich odpowiada za stosunkowo częste występowanie charakterystycznych dla leków z tej grupy działań niepożądanych — nadmiernej sedacji, senności, uczucia rozbicia oraz zawrotów głowy. Przy wyborze leku miorelaksacyjnego szczególnie istotną kwestią jest zapewnienie odpowiedniej równowagi między skutecznością terapeutyczną a tolerancją działań niepożądanych przez pacjentów. Preparaty miorelaksacyjne znalazły zastosowanie w objawowym leczeniu spastyczności w przebiegu schorzeń ośrodkowego układu nerwowego, jak również przykurczów mięśni w wyniku uszkodzenia obwodowego układu nerwowego. Zależnie od choroby leki te stosuje się w formie monoterapii lub w terapii skojarzonej z lekami przeciwbólowymi i/lub przeciwzapalnymi z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Terapia łączona jest najczęściej wybieraną opcją wtedy, gdy poza nadmiernym napięciem mięśniowym współistnieje silny ból i/lub proces zapalny. Połączenie takie często okazuje się skuteczniejsze, pozwalając na zmniejszenie dawek poszczególnych leków, a tym samym obniżenie ryzyka potencjalnych działań niepożądanych.
Streszczenie
Leki miorelaksacyjne tworzą strukturalnie heterogenną grupę farmaceutyków. W większości przypadków działając tłumiąco na ośrodkową impulsację ruchową w obrębie rdzenia kręgowego, zmniejszają napięcie mięśni szkieletowych. Działanie to wykorzystuje się w leczeniu wzmożonego napięcia mięśniowego różnego pochodzenia. Do leków miorelaksacyjnych należą miedzy innymi baklofen, metokarbamol, tizanidyna, tolperizon oraz działający obwodowo dantrolen. Tłumiący ośrodkowy mechanizm działania większości z nich odpowiada za stosunkowo częste występowanie charakterystycznych dla leków z tej grupy działań niepożądanych — nadmiernej sedacji, senności, uczucia rozbicia oraz zawrotów głowy. Przy wyborze leku miorelaksacyjnego szczególnie istotną kwestią jest zapewnienie odpowiedniej równowagi między skutecznością terapeutyczną a tolerancją działań niepożądanych przez pacjentów. Preparaty miorelaksacyjne znalazły zastosowanie w objawowym leczeniu spastyczności w przebiegu schorzeń ośrodkowego układu nerwowego, jak również przykurczów mięśni w wyniku uszkodzenia obwodowego układu nerwowego. Zależnie od choroby leki te stosuje się w formie monoterapii lub w terapii skojarzonej z lekami przeciwbólowymi i/lub przeciwzapalnymi z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Terapia łączona jest najczęściej wybieraną opcją wtedy, gdy poza nadmiernym napięciem mięśniowym współistnieje silny ból i/lub proces zapalny. Połączenie takie często okazuje się skuteczniejsze, pozwalając na zmniejszenie dawek poszczególnych leków, a tym samym obniżenie ryzyka potencjalnych działań niepożądanych.
Słowa kluczowe
miorelaksanty, spastyczność, senność, farmakoterapia
Informacje o artykuleTytuł
Zastosowanie leków miorelaksacyjnych w neurologii
Czasopismo
Numer
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy sponsorowany
Strony
202-207
Opublikowany online
2016-01-26
Wyświetlenia strony
7918
Wyświetlenia/pobrania artykułu
44644
Rekord bibliograficzny
Pol. Przegl. Neurol 2015;11(4):202-207.
Słowa kluczowe
miorelaksanty
spastyczność
senność
farmakoterapia
Autorzy
Leszek Nowiński
Marek Bednarski
Małgorzata Anna Zygmunt
