dostęp otwarty
Leczenie interferonami beta i octanem glatirameru a spowolnienie progresji niesprawności u chorych na stwardnienie rozsiane
dostęp otwarty
Streszczenie
Stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex) jest przewlekłą chorobą ośrodkowego układu nerwowego o podłożu autoimmunologicznym, najczęściej przebiegającą pod postacią rzutów i remisji. W wyniku nieprawidłowego działania układu odpornościowego dochodzi do demielinizacji, a następnie neurodegeneracji, której konsekwencją jest nieodwracalny postęp niesprawności. Głównymi celami leczenia rzutowo-remisyjnej postaci SM (RRSM) jest zmniejszenie częstości rzutów, zahamowanie postępu niesprawności i zmian radiologicznych. Do leków I rzutu, stosowanych w leczeniu RRSM, należą interferony beta 1a i 1b oraz octan glatirameru. W pracy dokonano przeglądu badań rejestracyjnych oraz długoterminowych dokumentujących wpływ wymienionych leków na postęp niesprawności u pacjentów z RRSM. Z przeanalizowanych badań rejestracyjnych wynika, że interferon beta 1a hamuje postęp niesprawności w tej grupie chorych. Również długoterminowe badania obserwacyjne wskazują na korzystny efekt działania leków I rzutu, podkreślając jego zależność od wczesnego rozpoczęcia leczenia.
Streszczenie
Stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex) jest przewlekłą chorobą ośrodkowego układu nerwowego o podłożu autoimmunologicznym, najczęściej przebiegającą pod postacią rzutów i remisji. W wyniku nieprawidłowego działania układu odpornościowego dochodzi do demielinizacji, a następnie neurodegeneracji, której konsekwencją jest nieodwracalny postęp niesprawności. Głównymi celami leczenia rzutowo-remisyjnej postaci SM (RRSM) jest zmniejszenie częstości rzutów, zahamowanie postępu niesprawności i zmian radiologicznych. Do leków I rzutu, stosowanych w leczeniu RRSM, należą interferony beta 1a i 1b oraz octan glatirameru. W pracy dokonano przeglądu badań rejestracyjnych oraz długoterminowych dokumentujących wpływ wymienionych leków na postęp niesprawności u pacjentów z RRSM. Z przeanalizowanych badań rejestracyjnych wynika, że interferon beta 1a hamuje postęp niesprawności w tej grupie chorych. Również długoterminowe badania obserwacyjne wskazują na korzystny efekt działania leków I rzutu, podkreślając jego zależność od wczesnego rozpoczęcia leczenia.
Słowa kluczowe
interferon beta, octan glatirameru, stwardnienie rozsiane, spowolnienie postępu niesprawności, EDSS
Informacje o artykuleTytuł
Leczenie interferonami beta i octanem glatirameru a spowolnienie progresji niesprawności u chorych na stwardnienie rozsiane
Czasopismo
Numer
Strony
145-156
Opublikowany online
2015-02-23
Wyświetlenia strony
1177
Wyświetlenia/pobrania artykułu
4044
Rekord bibliograficzny
Pol. Przegl. Neurol 2014;10(4):145-156.
Słowa kluczowe
interferon beta
octan glatirameru
stwardnienie rozsiane
spowolnienie postępu niesprawności
EDSS
Autorzy
Alina Kułakowska
Wiesław Drozdowski
