Rola cerebrolizyny w neuroprotekcji i neuroregeneracji — przegląd piśmiennictwa

Streszczenie

Neuroprotekcja oznacza działania, zwłaszcza stosowanie substancji/leków, których celem jest utrzymanie w możliwie optymalnymstanie struktury i/lub funkcji neuronów, gdy wskutek chorób lub urazów czaszkowo-mózgowych następuje ich uszkodzenie. Po uszkodzeniu mózgowia, niezależnie od przyczyny, dochodzi do stresu oksydacyjnego, dysfunkcji mitochondriów, agregacji białek patologicznych i rozwija się aseptyczne zapalenie neuronalne, co doprowadza do apoptozy. Podczas procesów uszkadzających tkanki mózgu są uwalniane substancje neurotroficzne, które pobudzają endogenne procesy naprawcze. Cerebrolizyna — związek złożony z neuropeptydów o małej masie cząsteczkowej i wolnych kwasów aminowych otrzymanych z oczyszczonych białek mózgu świni — wykazuje właściwości podobne do endogennych neurotrofin biorących udział w neuroprotekcji i neuroregeneracji. Cerebrolizyna korzystnie wpływa na proces zdrowienia w udarach mózgu, po urazach czaszkowo-mózgowych i jest stosowana w leczeniu otępienia. Dzięki plejotropowej aktywności, między innymi, zmniejsza odkładanie się patologicznych białek — β-amyloidowego i tau,hamuje reakcję zapalną i ogranicza syntezę wolnych rodników. Korzystnie wpływa na funkcje poznawcze, aktywność dnia codziennego, zmniejsza zaburzenia neuropsychiatryczne, a także może odgrywać pozytywną rolę w przebiegu rehabilitacji neurologicznej. Jako lek dobrze tolerowany może znaleźć zastosowanie w leczeniu wspomagającym różnych schorzeń neurologicznych, w których dochodzi do apoptozy komórek nerwowych.