Tom 9, Nr 4 (2013)
Farmakoterapia chorób układu nerwowego
Opublikowany online: 2014-01-07
Agoniści dopaminy w leczeniu choroby Parkinsona i zespołu niespokojnych nóg
Jarosław Sławek
Pol. Przegl. Neurol 2013;9(4):152-159.
Tom 9, Nr 4 (2013)
Farmakoterapia chorób układu nerwowego
Opublikowany online: 2014-01-07
Streszczenie
Leczenie choroby Parkinsona (PD, Parkinson’s disease) jako jednej z niewielu chorób neurodegeneracyjnych, chociaż objawowe, to przez wiele lat może być skuteczne. Oprócz lewodopy, słusznie nadal uważanej za „złoty standard” w leczeniu PD, dysponujemy dziś innymi lekami. Wśród nich pod względem siły działania agoniści dopaminy są umieszczani na drugim miejscu. Mimo największej skuteczności, stosowanie lewodopy w PD wiąże się z ryzykiem rozwoju fluktuacji i dyskinez. Agoniści dopaminy, a szczególnie wprowadzone w ostatnich latach ich postacie o przedłużonym uwalnianiu, są skuteczną alternatywą dla lewodopy we wczesnej fazie leczenia, szczególnie u młodszych chorych, a w fazie rozwiniętej choroby mogą być stosowane w terapii dodanej do lewodopy, ograniczając wymienione powikłania. Jest to także grupa leków o udowodnionej skuteczności w terapii zespołu niespokojnych nóg — w jego postaci codziennej jako tak zwana pierwsza linia leczenia. W niniejszym artykule omówiono zasady stosowania tych leków z wieloma praktycznymi uwagami i w odniesieniu do rekomendacji towarzystw naukowych, wynikających z klasyfikacji interwencji medycznych opartej na dowodach.
Streszczenie
Leczenie choroby Parkinsona (PD, Parkinson’s disease) jako jednej z niewielu chorób neurodegeneracyjnych, chociaż objawowe, to przez wiele lat może być skuteczne. Oprócz lewodopy, słusznie nadal uważanej za „złoty standard” w leczeniu PD, dysponujemy dziś innymi lekami. Wśród nich pod względem siły działania agoniści dopaminy są umieszczani na drugim miejscu. Mimo największej skuteczności, stosowanie lewodopy w PD wiąże się z ryzykiem rozwoju fluktuacji i dyskinez. Agoniści dopaminy, a szczególnie wprowadzone w ostatnich latach ich postacie o przedłużonym uwalnianiu, są skuteczną alternatywą dla lewodopy we wczesnej fazie leczenia, szczególnie u młodszych chorych, a w fazie rozwiniętej choroby mogą być stosowane w terapii dodanej do lewodopy, ograniczając wymienione powikłania. Jest to także grupa leków o udowodnionej skuteczności w terapii zespołu niespokojnych nóg — w jego postaci codziennej jako tak zwana pierwsza linia leczenia. W niniejszym artykule omówiono zasady stosowania tych leków z wieloma praktycznymi uwagami i w odniesieniu do rekomendacji towarzystw naukowych, wynikających z klasyfikacji interwencji medycznych opartej na dowodach.
Słowa kluczowe
agoniści dopaminy, choroba Parkinsona, zespół niespokojnych nóg
Tytuł
Agoniści dopaminy w leczeniu choroby Parkinsona i zespołu niespokojnych nóg
Czasopismo
Polski Przegląd Neurologiczny
Numer
Tom 9, Nr 4 (2013)
Strony
152-159
Opublikowany online
2014-01-07
Wyświetlenia strony
2626
Wyświetlenia/pobrania artykułu
14503
Rekord bibliograficzny
Pol. Przegl. Neurol 2013;9(4):152-159.
Słowa kluczowe
agoniści dopaminy
choroba Parkinsona
zespół niespokojnych nóg
Informacje o artykule