Tom 1, Nr 1 (2005)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2005-06-20
Neuroobrazowanie we wczesnym okresie niedokrwiennego udaru mózgu
Jerzy Walecki
Pol. Przegl. Neurol 2005;1(1):23-34.
Tom 1, Nr 1 (2005)
Prace poglądowe
Opublikowany online: 2005-06-20
Streszczenie
Współczesne techniki neuroobrazowania pozwalają na wczesne rozpoznanie
udaru niedokrwiennego, co umożliwia wdrożenie leczenia
fibrynolitycznego w tak zwanym czasowym oknie terapeutycznym,
to znaczy w ciągu 3 godzin od wystąpienia klinicznych objawów udaru.
Rozpoznanie zmian w tak wczesnym okresie wydaje się poza
możliwościami tomografii komputerowej (CT, computed tomography)
i standardowego badania metodą rezonansu magnetycznego
(MRI, magnetic resonance imaging), ponieważ w niewielkim tylko
odsetku przypadków udaje się wykazać wczesne objawy udaru (okres
nadostry) za pomocą tych technik. Wraz z wprowadzeniem aparatów
CT o izotropowych detektorach i poprawą rozdzielczości kontrastowej
systemów zwiększa się szansa na uwidocznienie zmian niedokrwiennych
w okresie nadostrym. Należą do nich między innymi zatarcie
granicy kory i istoty białej, objaw wstążki wyspy czy też hiperdensji
jednej z głównych tętnic koła Willisa. Zdecydowanie większe
możliwości we wczesnej diagnostyce udaru mają techniki MR, przede
wszystkim zaś sekwencja inwersji i powrotu (FLAIR, fluid attenuated
inversion recovery) oraz obrazowanie dyfuzyjne (DWI, diffusion-weighted
imaging). Autorzy dokonują przeglądu możliwości poszczególnych
metod neuroobrazowania we wczesnym okresie udaru niedokrwiennego
mózgu (faza nadostra i ostra).
Streszczenie
Współczesne techniki neuroobrazowania pozwalają na wczesne rozpoznanie
udaru niedokrwiennego, co umożliwia wdrożenie leczenia
fibrynolitycznego w tak zwanym czasowym oknie terapeutycznym,
to znaczy w ciągu 3 godzin od wystąpienia klinicznych objawów udaru.
Rozpoznanie zmian w tak wczesnym okresie wydaje się poza
możliwościami tomografii komputerowej (CT, computed tomography)
i standardowego badania metodą rezonansu magnetycznego
(MRI, magnetic resonance imaging), ponieważ w niewielkim tylko
odsetku przypadków udaje się wykazać wczesne objawy udaru (okres
nadostry) za pomocą tych technik. Wraz z wprowadzeniem aparatów
CT o izotropowych detektorach i poprawą rozdzielczości kontrastowej
systemów zwiększa się szansa na uwidocznienie zmian niedokrwiennych
w okresie nadostrym. Należą do nich między innymi zatarcie
granicy kory i istoty białej, objaw wstążki wyspy czy też hiperdensji
jednej z głównych tętnic koła Willisa. Zdecydowanie większe
możliwości we wczesnej diagnostyce udaru mają techniki MR, przede
wszystkim zaś sekwencja inwersji i powrotu (FLAIR, fluid attenuated
inversion recovery) oraz obrazowanie dyfuzyjne (DWI, diffusion-weighted
imaging). Autorzy dokonują przeglądu możliwości poszczególnych
metod neuroobrazowania we wczesnym okresie udaru niedokrwiennego
mózgu (faza nadostra i ostra).
Słowa kluczowe
wczesna faza udaru niedokrwiennego; neuroobrazowanie; tomografia komputerowa; rezonans magnetyczny; obrazowanie dyfuzyjne MR
Tytuł
Neuroobrazowanie we wczesnym okresie niedokrwiennego udaru mózgu
Czasopismo
Polski Przegląd Neurologiczny
Numer
Tom 1, Nr 1 (2005)
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
23-34
Opublikowany online
2005-06-20
Wyświetlenia strony
2671
Wyświetlenia/pobrania artykułu
6572
Rekord bibliograficzny
Pol. Przegl. Neurol 2005;1(1):23-34.
Słowa kluczowe
wczesna faza udaru niedokrwiennego
neuroobrazowanie
tomografia komputerowa
rezonans magnetyczny
obrazowanie dyfuzyjne MR
Informacje o artykule