Wścieklizna - aktualne problemy epidemiologiczne

Streszczenie

Wścieklizna jest chorobą znaną od tysiącleci, lecz z punktu widzenia kształtowania się sytuacji epidemiologicznej, działań zapobiegawczych, zmian w obrazie klinicznym oraz możliwości terapeutycznych wciąż dostarcza nowych, czasami zaskakujących, informacji. Rozwiązanie jednego problemu często wiąże się z powstaniem lub odkryciem następnych. W ostatnich latach klasyfikacja szczepów wirusa należących do rodzaju Lyssavirus podlega ciągłym modyfikacjom. Jest to związane z rozdzieleniem wyodrębnionych genotypów do dwóch grup filogenetycznych, które w zasadniczy sposób różnią się między sobą właściwościami biologicznymi, takimi jak patogenność, zdolność wywoływania apoptozy czy rozpoznawanie receptorów komórkowych. Wyizolowanie nowych szczepów wirusa wymaga sklasyfikowania ich jako nowych genotypów. Obserwuje się także zmiany dotyczące rezerwuaru i źródła zakażenia wirusem wścieklizny. Wprowadzone w Europie programy zapobiegania wściekliźnie spowodowały, że zarówno u zwierząt, jak i u ludzi w krajach europejskich występuje ona rzadko. Jednak ograniczenie wścieklizny wśród zwierząt naziemnych uwidoczniło problem wścieklizny nietoperzy, który w ostatnich latach jest jednym z głównych zagadnień zdrowia publicznego. Sporadycznie zdarzające się zachorowania ludzi na wściekliznę w krajach europejskich wskazują, że choroba ta nie może zostać zapomniana i poinna być brana pod uwagę w każdym przypadku, gdy u pacjenta występuje ostre, postępujące zapalenie mózgu, szczególnie kończące się zgonem.