Diagnostyka i leczenie miopatii zapalnych

Barbara Ryniewicz

Tom 2, Nr 3 (2006)

Artykuł przeglądowy

Opublikowany online: 2006-08-24

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Diagnostyka i leczenie miopatii zapalnych

Barbara Ryniewicz

Pol. Przegl. Neurol 2006;2(3):158-164.

Tom 2, Nr 3 (2006)

Prace poglądowe

Opublikowany online: 2006-08-24

Streszczenie

Do miopatii zapalnych, stanowiących grupę chorób o podłożu autoimmunologicznym, należą: zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie wielomięśniowe oraz wtrętowe zapalenie mięśni. Mogą one występować jako postacie izolowane lub współistnieć z układowymi chorobami tkanki łącznej, z innymi procesami immunologicznymi lub z procesem nowotworowym. W patogenezie tych chorób uczestniczą mechanizmy komórkowe albo humoralne, wśród których ostatnio podkreśla się rolę antygenu MHC-1 (major histocompatibility complex- 1). Podstawowe kryteria diagnostyczne obejmują: symetryczne osłabienie mięśni z przewagą w grupach ksobnych, charakterystyczne zmiany w badaniu elektromiograficznym (uszkodzenie miogenne z obecnością potencjałów denerwacyjnych), podwyższone stężenie enzymów mięśniowych oraz obecność zmian zapalnych w biopsji mięśnia. Stosowane leczenie to przede wszystkim kortykosteroidoterapia, niekiedy w terapii skojarzonej z innymi lekami immunosupresyjnymi. Powoduje to wyleczenie lub poprawę stanu chorego z zapaleniem skórno-mięśniowym i wielomięśniowym, natomiast jest nieefektywne we wtrętowym zapaleniu mięśni.