Podstawą artykułu są dane z najnowszej literatury i własne doświadczenia autorki w leczeniu chorych z miastenią. Wciąż podstawowe leczenie objawowe stanowią inhibitory esterazy cholinowej. Obecnie trwają badania nad nowym przedstawicielem tej grupy - Monarsenem (EN101), który powoduje mniej nasilone działania niepożądane. Lek ten może być przyjmowany tylko raz na dobę. Przed wprowadzeniem do terapii przewiduje się jego zastosowanie w badaniach randomizowanych. Tymektomia, z udoskonalaniem metod zabiegu, jest wciąż powszechnie stosowana nie tylko do usuwania samego gruczołu, ale i ognisk ektopowych grasicy, aby zapobiec jej odrostom pooperacyjnym i dalszemu wytwarzaniu przeciwciał. Wyniki tego zabiegu będą poddane randomizacji. Leczenie immunosupresyjne i immunomodulujące jest konieczne u ponad 50% chorych. Podstawę terapii immunosupresyjnej stanowią kortykosteroidy, głównie prednizon. Również w tym przypadku leczenie będzie oceniane w badaniach randomizowanych, szczególnie w celu wykazania, czy rzeczywiście zapobiega ono uogólnianiu się objawów miastenii ocznej, jeśli lek jest wcześnie zastosowany.
Obserwuje się większe rozpowszechnienie leków immunomodulujących. Immunoglobuliny podane dożylnie ratują życie w przełomie miastenicznym. Wyniki tego leczenia mają być poddane ocenie w badaniach z randomizacją. Spośród leków podawanych długotrwale duże nadzieje wiąże się z mykofenolanem mofetylu, który pozostaje w trakcie badań. Spośród nowych leków - obecnie opracowywanych - należy wymienić rituksymab i etanercept, które są przeciwciałami monoklonalnymi, stosowanymi również w leczeniu nowotworów.