Tom 2, Nr 3 (2006)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2006-08-24
Nowe poglądy na patogenezę dystrofii mięśniowych postępujących (DMP): dystrofinopatii, nukleopatii, dystrofii obręczowo-kończynowych i dystrofii twarzowo-łopatkowo-ramiennej. Dystrofinopatie
Elżbieta Szmidt-Sałkowska, Małgorzata Dorobek
Pol. Przegl. Neurol 2006;2(3):117-124.
Tom 2, Nr 3 (2006)
Prace poglądowe
Opublikowany online: 2006-08-24
Streszczenie
Do grupy dystrofinopatii zalicza się choroby pierwotnie mięśniowe,
związane z mutacją genu dystrofiny (locus Xp21). Mutacja (zwykle
delecja) genu dystrofiny, kodującego jedno ze strukturalnych białek
błony komórki mięśniowej, powoduje brak lub deficyt dystrofiny. Do
dystrofinopatii należą między innymi dystrofia mięśniowa Duchenne'a
i Beckera. Charakterystyczny obraz kliniczny stanowi zanik i osłabienie
siły mięśniowej obręczy biodrowej i barkowej oraz przerost
łydek. Swoistą cechą bioptatu mięśniowego jest obecność włókien
ulegających martwicy, włókien regenerujących, włókien o różnej średnicy
oraz przerost tkanki łącznej. Odzwierciedleniem zmian strukturalnych
dystroficznego mięśnia jest miopatyczny obraz elektromiograficzny,
charakteryzujący się nadmiernie bogatym zapisem wysiłkowym, rejestrowanym z zanikłego i osłabionego mięśnia, oraz skrócone
i niskie pojedyncze potencjały czynnościowe. U chorych z nasilonymi
objawami klinicznymi obecne są liczne fibrylacje. W dystrofii
typu Duchenne;a i Beckera stwierdza się podwyższoną aktywność
kinazy kreatynowej w surowicy.
Streszczenie
Do grupy dystrofinopatii zalicza się choroby pierwotnie mięśniowe,
związane z mutacją genu dystrofiny (locus Xp21). Mutacja (zwykle
delecja) genu dystrofiny, kodującego jedno ze strukturalnych białek
błony komórki mięśniowej, powoduje brak lub deficyt dystrofiny. Do
dystrofinopatii należą między innymi dystrofia mięśniowa Duchenne'a
i Beckera. Charakterystyczny obraz kliniczny stanowi zanik i osłabienie
siły mięśniowej obręczy biodrowej i barkowej oraz przerost
łydek. Swoistą cechą bioptatu mięśniowego jest obecność włókien
ulegających martwicy, włókien regenerujących, włókien o różnej średnicy
oraz przerost tkanki łącznej. Odzwierciedleniem zmian strukturalnych
dystroficznego mięśnia jest miopatyczny obraz elektromiograficzny,
charakteryzujący się nadmiernie bogatym zapisem wysiłkowym, rejestrowanym z zanikłego i osłabionego mięśnia, oraz skrócone
i niskie pojedyncze potencjały czynnościowe. U chorych z nasilonymi
objawami klinicznymi obecne są liczne fibrylacje. W dystrofii
typu Duchenne;a i Beckera stwierdza się podwyższoną aktywność
kinazy kreatynowej w surowicy.
Słowa kluczowe
dystrofinopatie; DMP typu Duchenne' a; DMP typu Beckera
Tytuł
Nowe poglądy na patogenezę dystrofii mięśniowych postępujących (DMP): dystrofinopatii, nukleopatii, dystrofii obręczowo-kończynowych i dystrofii twarzowo-łopatkowo-ramiennej. Dystrofinopatie
Czasopismo
Polski Przegląd Neurologiczny
Numer
Tom 2, Nr 3 (2006)
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
117-124
Opublikowany online
2006-08-24
Wyświetlenia strony
3370
Wyświetlenia/pobrania artykułu
9670
Rekord bibliograficzny
Pol. Przegl. Neurol 2006;2(3):117-124.
Słowa kluczowe
dystrofinopatie
DMP typu Duchenne'a
DMP typu Beckera
Autorzy
Elżbieta Szmidt-Sałkowska
Małgorzata Dorobek