Użycie rekombinowanego tkankowego aktywatora plazminogenu (rt-PA, recombined tissue plasminogen activator) u pacjentów powyżej 80. roku życia z udarem mózgu pozostaje kontrowersyjne i wciąż trwa debata nad istnieniem różnic w odpowiedzi na rt-PA, zależnych od płci.
Autorzy ocenili kliniczną wartość terapii trombolitycznej u osób powyżej 80. roku życia (grupa osób starszych) w porównaniu z grupą osób młodszych oraz oszacowali obecność różnic w odpowiedzi na rt-PA wynikających z różnicy płci. Wszystkich kolejno przyjmowanych pacjentów (n = 157), leczonych rt-PA, oceniano prospektywnie od lipca 2001 roku, włączając 49 chorych w podeszłym wieku, którzy spełnili kryteria Narodowego Instytutu Zaburzeń Neurologicznych i Udaru (NINDS, National Institute of Neurological Disorders and Stroke). Grupy starszych i młodszych osób porównano pod kątem: zmian w punktacji Skali Udaru Narodowego Instytutu Zdrowia (NIHSS, National Institute of Health Stroke Scale) w 1. godzinie, w 24. godzinie oraz 7. dnia po podaniu rt-PA; korzystnego rezultatu 90. dnia ([wg zmodyfikowanej Skali Rankina {mRS, modified Rankin Scale}] mRS 0–1 lub 2, jeżeli mRS = 2 przed udarem); objawowych krwawień oraz odsetka zgonów. Za pomocą regresji logistycznej wykazano, że wyjściowa punktacja w NIHSS (iloraz szans [OR, odds ratio] 0,59; 95-procentowy przedział ufności [CI, confidence interval] 0,41-0,84) była niezależnym czynnikiem prognostycznym korzystnego rezultatu, ale nie płeć (OR 0,72; 95% CI 0,33-1,56) lub wiek powyżej 80 lat (OR 0,74; 95% CI 0,32-1,70). Wskaźniki poprawy klinicznej, śmiertelności czy objawowego krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego również nie wiązały się z wiekiem ani z płcią.
Podsumowując, odpowiedź na dożylne podanie rt-PA nie jest upośledzona u starszych pacjentów z udarem mózgu, a wrażliwość na leczenie jest taka sama u mężczyzn i u kobiet.
Polski Przegląd Neurologiczny 2008; 4 (1): 36-39