dostęp otwarty

Tom 4, Nr 2 (2008)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2008-08-26
Pobierz cytowanie

Elektrofizjologiczne metody oceny dysautonomii w chorobach układu nerwowego

Beata Z. Zakrzewska-Pniewska
Pol. Przegl. Neurol 2008;4(2):58-64.

dostęp otwarty

Tom 4, Nr 2 (2008)
Prace poglądowe
Opublikowany online: 2008-08-26

Streszczenie

Objawy uszkodzenia układu autonomicznego, czyli dysautonomia, często występują w chorobach układu nerwowego. Ich zdefiniowanie i leczenie jest istotne z klinicznego punktu widzenia, ponieważ pojawienie się objawów dysautonomii może się wiązać z bezpośrednim zagrożeniem życia chorego (nagłe zgony). Kliniczna ocena dysautonomii nie jest łatwa - często objawy uszkodzenia autonomicznego układu nerwowego (AUN) są niespecyficzne i trudne do obiektywizacji. Dlatego też podkreśla się konieczność kompleksowej, kliniczno-elektrofizjologicznej oceny układu autonomicznego u chorego z podejrzeniem patologii AUN. W poniższym artykule omówiono podstawowe metody oceny układu autonomicznego oraz ich zastosowanie kliniczne. Uwzględniono przede wszystkim te testy, które ze względu na łatwość przeprowadzenia i nieinwazyjność znalazły szerokie zastosowanie: współczulne potencjały skórne oraz analizę zmienności rytmu zatokowego. Badanie współczulnych potencjałów skórnych to metoda polegająca na rejestracji za pomocą elektrod powierzchniowych, a następnie analizie synchronicznej czynności gruczołów potowych wywołanej stymulacją włókien współczulnych przez nieoczekiwany bodziec. Najczęściej obserwowanymi nieprawidłowościami są: brak odpowiedzi, rzadziej wydłużenie latencji odpowiedzi. Brak odpowiedzi występuje typowo w neuropatiach autonomicznych i chorobach neurodegeneracyjnych ze znacznym zajęciem AUN, na przykład w zaniku wieloukładowym. Analiza zmienności rytmu zatokowego ocenia funkcję układu przywspółczulnego, w mniejszym stopniu - układu współczulnego. Za pomocą elektrod umieszczonych na klatce piersiowej w okolicy przedsercowej rejestruje się rytmiczną zmienność odstępów R-R zapisu elektrokardiograficznego. Zmniejszenie zmienności rytmu zatokowego spotyka się w chorobach neurodegeneracyjnych przebiegających z dysautonomią (MSA, choroba Parkinsona), w neuropatiach metabolicznych. Wiarygodna analiza dysautonomii, często istotna z klinicznego punktu widzenia, wymaga łącznego stosowania testów klinicznych i elektrofizjologicznych.

Streszczenie

Objawy uszkodzenia układu autonomicznego, czyli dysautonomia, często występują w chorobach układu nerwowego. Ich zdefiniowanie i leczenie jest istotne z klinicznego punktu widzenia, ponieważ pojawienie się objawów dysautonomii może się wiązać z bezpośrednim zagrożeniem życia chorego (nagłe zgony). Kliniczna ocena dysautonomii nie jest łatwa - często objawy uszkodzenia autonomicznego układu nerwowego (AUN) są niespecyficzne i trudne do obiektywizacji. Dlatego też podkreśla się konieczność kompleksowej, kliniczno-elektrofizjologicznej oceny układu autonomicznego u chorego z podejrzeniem patologii AUN. W poniższym artykule omówiono podstawowe metody oceny układu autonomicznego oraz ich zastosowanie kliniczne. Uwzględniono przede wszystkim te testy, które ze względu na łatwość przeprowadzenia i nieinwazyjność znalazły szerokie zastosowanie: współczulne potencjały skórne oraz analizę zmienności rytmu zatokowego. Badanie współczulnych potencjałów skórnych to metoda polegająca na rejestracji za pomocą elektrod powierzchniowych, a następnie analizie synchronicznej czynności gruczołów potowych wywołanej stymulacją włókien współczulnych przez nieoczekiwany bodziec. Najczęściej obserwowanymi nieprawidłowościami są: brak odpowiedzi, rzadziej wydłużenie latencji odpowiedzi. Brak odpowiedzi występuje typowo w neuropatiach autonomicznych i chorobach neurodegeneracyjnych ze znacznym zajęciem AUN, na przykład w zaniku wieloukładowym. Analiza zmienności rytmu zatokowego ocenia funkcję układu przywspółczulnego, w mniejszym stopniu - układu współczulnego. Za pomocą elektrod umieszczonych na klatce piersiowej w okolicy przedsercowej rejestruje się rytmiczną zmienność odstępów R-R zapisu elektrokardiograficznego. Zmniejszenie zmienności rytmu zatokowego spotyka się w chorobach neurodegeneracyjnych przebiegających z dysautonomią (MSA, choroba Parkinsona), w neuropatiach metabolicznych. Wiarygodna analiza dysautonomii, często istotna z klinicznego punktu widzenia, wymaga łącznego stosowania testów klinicznych i elektrofizjologicznych.
Pobierz cytowanie

Słowa kluczowe

dysautonomia; testy elektrofizjologiczne; SSR; RRIV

Informacje o artykule
Tytuł

Elektrofizjologiczne metody oceny dysautonomii w chorobach układu nerwowego

Czasopismo

Polski Przegląd Neurologiczny

Numer

Tom 4, Nr 2 (2008)

Typ artykułu

Artykuł przeglądowy

Strony

58-64

Opublikowany online

2008-08-26

Wyświetlenia strony

2549

Wyświetlenia/pobrania artykułu

6106

Rekord bibliograficzny

Pol. Przegl. Neurol 2008;4(2):58-64.

Słowa kluczowe

dysautonomia
testy elektrofizjologiczne
SSR
RRIV

Autorzy

Beata Z. Zakrzewska-Pniewska

Regulamin

Ważne: serwis https://journals.viamedica.pl/ wykorzystuje pliki cookies. Więcej >>

Używamy informacji zapisanych za pomocą plików cookies m.in. w celach statystycznych, dostosowania serwisu do potrzeb użytkownika (np. język interfejsu) i do obsługi logowania użytkowników. W ustawieniach przeglądarki internetowej można zmienić opcje dotyczące cookies. Korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zapisane w pamięci komputera. Więcej informacji można znaleźć w naszej Polityce prywatności.

Czym są i do czego służą pliki cookie możesz dowiedzieć się na stronie wszystkoociasteczkach.pl.

 

Wydawcą serwisu jest VM Media Group sp. z o.o., Grupa Via Medica, ul. Świętokrzyska 73, 80–180 Gdańsk

tel. +48 58 320 94 94, faks +48 58 320 94 60, e-mail: viamedica@viamedica.pl