Elektrofizjologiczna diagnostyka zaburzeń widzenia w zespołach paranowotworowych

Małgorzata Mulak; Martyna Pieniążek; Marta Misiuk-Hojło

Tom 4, Nr 4 (2008)

Artykuł przeglądowy

Opublikowany online: 2009-01-07

Pokaż PDF

Pobierz plik PDF

Pobierz cytowanie

Elektrofizjologiczna diagnostyka zaburzeń widzenia w zespołach paranowotworowych

Małgorzata Mulak, Martyna Pieniążek, Marta Misiuk-Hojło

Pol. Przegl. Neurol 2008;4(4):199-202.

Tom 4, Nr 4 (2008)

Prace poglądowe

Opublikowany online: 2009-01-07

Streszczenie

Retinopatie paranowotworowe to schorzenia neurodegeneracyjne siatkówki, niebędące efektem przerzutów lub nacieków nowotworowych ani procesu zapalnego. Często stanowią przyczynę niewyjaśnionej, postępującej utraty widzenia. Najczęstszymi okulistycznymi zespołami paranowotworowymi są retinopatia powiązana z chorobami nowotworowymi, przede wszystkim rakiem drobnokomórkowym płuc, jajnika, przewodu pokarmowego i prostaty, czyli retinopatia współistniejąca z rakiem (CAR, cancer associated retinopathy) oraz retinopatia współistniejąca z czerniakiem (MAR, melanoma associated retinopathy). W obydwu tych zespołach występuje przymglenie widzenia (vision glare), pogorszenie ostrości wzroku, błyski przed okiem oraz zaburzenia widzenia zmierzchowego (najbardziej charakterystyczne dla zespołu MAR). Mogą wystąpić niecharakterystyczne ubytki w polu widzenia, przy - początkowo - prawidłowym dnie oka.
Diagnostyka, ze względu na zmienność objawów i małą specyficzność badań serologicznych, jest trudna. Bardzo przydatne są testy elektrofizjologiczne, szczególnie badania elektroretinograficzne (ERG), w których stwierdza się zapis wygaszony lub negatywny. Retinopatie paranowotworowe należy podejrzewać w każdym przypadku nieuzasadnionego stanem okulistycznym pogorszenia ostrości wzroku. Badania elektrofizjologiczne pomagają w tych przypadkach ustalić rozpoznanie, charakteryzują się specyfiką i powtarzalnością zapisu, są nieinwazyjne oraz łatwe do wykonania.