Tom 5, Nr 3 (2009)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2009-11-26
Patofizjologia zaburzeń gałkoruchowych w niektórych schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego
Ewa Koziorowska-Gawron, Sławomir Budrewicz, Krzysztof Jadanowski
Pol. Przegl. Neurol 2009;5(3):117-122.
Tom 5, Nr 3 (2009)
Prace poglądowe
Opublikowany online: 2009-11-26
Streszczenie
Skojarzone ruchy gałek ocznych, dostosowując swoją prędkość
do prędkości względnego lub rzeczywistego ruchu otoczenia, utrzymują
jego obraz na siatkówce, co umożliwia pojedyncze, wyraźne
widzenie. Wyróżnia się dwie kategorie ruchów gałek ocznych -
służące utrzymywaniu spojrzenia oraz zapewniające jego przesuwanie.
Utrzymywanie spojrzenia podczas ruchu głowy lub otoczenia
opiera się na odruchu przedsionkowo-okoruchowym i wzrokowo-
okoruchowym. Przesuwanie spojrzenia podczas ruchu obiektu
wiąże się ze stabilizacją obrazu obiektu rzutowanego na plamkę
żółtą w mechanizmie śledzących, sakkadowych i konwergencyjnych
ruchów gałek ocznych. Oczopląs samoistny występuje w bezruchu
i ma charakter patologiczny; doprowadza do przesuwania
i niestabilności obrazu na siatkówce. Oczopląs indukowany może
się wiązać zarówno z prawidłowymi, jak i zaburzonymi odruchami
przedsionkowo-okoruchowymi oraz wzrokowo-okoruchowymi.
Jednym z badań pozwalających na wizualizację wychyleń gałek
ocznych jest okulografia. W chorobach ośrodkowego układu nerwowego
często obserwuje się upośledzenie ruchomości gałek
ocznych, będące przyczyną zaburzeń widzenia. Określenie rodzaju
tych nieprawidłowości może ułatwić ustalenie właściwego rozpoznania
nozologicznego.
Streszczenie
Skojarzone ruchy gałek ocznych, dostosowując swoją prędkość
do prędkości względnego lub rzeczywistego ruchu otoczenia, utrzymują
jego obraz na siatkówce, co umożliwia pojedyncze, wyraźne
widzenie. Wyróżnia się dwie kategorie ruchów gałek ocznych -
służące utrzymywaniu spojrzenia oraz zapewniające jego przesuwanie.
Utrzymywanie spojrzenia podczas ruchu głowy lub otoczenia
opiera się na odruchu przedsionkowo-okoruchowym i wzrokowo-
okoruchowym. Przesuwanie spojrzenia podczas ruchu obiektu
wiąże się ze stabilizacją obrazu obiektu rzutowanego na plamkę
żółtą w mechanizmie śledzących, sakkadowych i konwergencyjnych
ruchów gałek ocznych. Oczopląs samoistny występuje w bezruchu
i ma charakter patologiczny; doprowadza do przesuwania
i niestabilności obrazu na siatkówce. Oczopląs indukowany może
się wiązać zarówno z prawidłowymi, jak i zaburzonymi odruchami
przedsionkowo-okoruchowymi oraz wzrokowo-okoruchowymi.
Jednym z badań pozwalających na wizualizację wychyleń gałek
ocznych jest okulografia. W chorobach ośrodkowego układu nerwowego
często obserwuje się upośledzenie ruchomości gałek
ocznych, będące przyczyną zaburzeń widzenia. Określenie rodzaju
tych nieprawidłowości może ułatwić ustalenie właściwego rozpoznania
nozologicznego.
Słowa kluczowe
odruch przedsionkowo-okoruchowy; optokineza; śledzenie; sakkady; zaburzenia gałkoruchowe
Tytuł
Patofizjologia zaburzeń gałkoruchowych w niektórych schorzeniach ośrodkowego układu nerwowego
Czasopismo
Polski Przegląd Neurologiczny
Numer
Tom 5, Nr 3 (2009)
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
117-122
Opublikowany online
2009-11-26
Wyświetlenia strony
1290
Wyświetlenia/pobrania artykułu
4304
Rekord bibliograficzny
Pol. Przegl. Neurol 2009;5(3):117-122.
Słowa kluczowe
odruch przedsionkowo-okoruchowy
optokineza
śledzenie
sakkady
zaburzenia gałkoruchowe
Autorzy
Ewa Koziorowska-Gawron
Sławomir Budrewicz
Krzysztof Jadanowski