Tom 5, Nr 4 (2009)
Inne materiały uzgodnione z Redakcją
Opublikowany online: 2010-02-17

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 2213
Wyświetlenia/pobrania artykułu 1612
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Postępy w badaniach nad mechanizmem działania IVIg

Pol. Przegl. Neurol 2009;5(4):208-211.

Streszczenie

Cząsteczka IgG stanowi główny składnik dożylnych preparatów immunoglobulin (IVIg, intravenous immune globulin). Komercyjne preparaty IVIg pochodzą od grupy dawców, w wyniku czego zawierają również niewielkie ilości przeciwciał IgA, IgM, a także cytokiny Th2 oraz antagonistów cytokin. Substancje te również wpływają na efekt terapeutyczny. Podstawowe znaczenie dla działania IVIg mają: komórki T, cytokiny, zjawisko przechodzenia komórek odpornościowych przez błony biologiczne, komórki B, dopełniacz oraz receptory Fc. Stwierdzono, że IVIg inaktywują autoreaktywne komórki T poprzez współzawodniczenie i przerywanie ich interakcji z komórkami prezentującymi antygen. Wydaje się, że IVIg przywracają również równowagę w działaniu cytokin - w badaniach wykazano, że IVIg zawierają przeciwciała i antagonistów dla cytokin prozapalnych. Dodatkowo, uważa się, że IVIg ingeruje i zapobiega przechodzeniu autoodpornościowych –komórek T przez barierę krew-nerw. Badano efekty działania egzogennych przeciwciał na komórki B. Uważa się, że IVIg zmniejszają produkcję przeciwciał przez komórki B, zakłócają proliferację komórek B poprzez blokadę receptorów powierzchniowych komórki i zapobiegają aktywacji pewnych podtypów komórek B. Ponadto IVIg mogą wpływać na odporność wrodzoną poprzez mechanizm blokowania w kaskadzie aktywacji dopełniacza oraz blokowanie aktywności, w której pośredniczy receptor Fc, co powoduje zmniejszenie aktywności makrofagów. Podsumowując, IVIg charakteryzują się licznymi mechanizmami działania, których efekty kumulują się w celu ograniczenia odpowiedzi immunologicznej. Może to być istotne w leczeniu zaburzeń nerwowo-mięśniowych oraz neuropatii immunologicznych.
Polski Przegląd Neurologiczny 2009; 5 (4): 208-211

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF