Tom 6, Nr 2 (2010)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2010-09-10
Wyświetlenia strony
1626
Wyświetlenia/pobrania artykułu
11113
Elektrofizjologiczna diagnostyka zespołów korzeniowych
Pol. Przegl. Neurol 2010;6(2):86-91.
Streszczenie
Bólowe zespoły korzeniowe są jedną z najczęstszych przyczyn zasięgania
porad lekarskich oraz wykonywania badań elektrofizjologicznych,
a w razie potrzeby — obrazowych. Badania elektrofizjologiczne
umożliwiają ocenę czynności korzeni rdzeniowych. Ułatwiają ponadto
różnicowanie zespołów korzeniowych z uszkodzeniem nerwów
obwodowych, na przykład w przebiegu polineuropatii. W diagnostyce
elektrofizjologicznej zespołów korzeniowych za najbardziej przydatne
uznaje się badanie elektromiograficzne, które powinno być uzupełnione
elektroneurografią, z uwzględnieniem tak zwanych potencjałów
późnych (fala F, odruch H). Znaczenie pomocnicze mają badania
somatosensorycznych oraz ruchowych potencjałów wywołanych.
Badania elektrofizjologiczne nie pozwalają na ustalenie etiologii zespołu
korzeniowego oraz ścisłej lokalizacji zmian, a prawidłowy wynik
tych badań nie wyklucza istnienia uszkodzenia korzeniowego. Pełna
ocena zespołu korzeniowego wymaga często wykonania badań obrazowych
(rezonansu magnetycznego i tomografii komputerowej).
Umożliwiają one uwidocznienie i dokładną lokalizację zmian w strukturach
anatomicznych, które są niekiedy znaleziskami przypadkowymi,
nieujawnionymi w badaniu klinicznym.
Polski Przegląd Neurologiczny 2010; 6 (2): 86–91
Polski Przegląd Neurologiczny 2010; 6 (2): 86–91
Słowa kluczowe: zespół korzeniowybadanie elektromiograficznebadanie elektroneurograficznepotencjały wywołane
![](https://journals.viamedica.pl/plugins/generic/popups/images/icons/close.png)