Tom 7, Nr 2 (2011)
Artykuł przeglądowy
Opublikowany online: 2011-08-26
Wyświetlenia strony
4124
Wyświetlenia/pobrania artykułu
32984
Migrenowy udar niedokrwienny mózgu
Pol. Przegl. Neurol 2011;7(2):88-96.
Streszczenie
Niedokrwienny udar migrenowy mózgu jest chorobą rzadką —
stanowi 0,5–1,5% wszystkich udarów mózgu, jednak w młodszych
grupach wiekowych może być istotną przyczyną inwalidztwa poudarowego.
Częściej występuje u kobiet, szczególnie chorujących
na migrenę z aurą wzrokową, jednak zwiększone ryzyko wystąpienia
udaru cechuje również mężczyzn chorujących na migrenę
z aurą. Migrena bez aury nie jest związana z wyższym ryzykiem
wystąpienia udaru mózgu lub, według innych badań, tylko nieznacznie
z nim koreluje. U kobiet chorujących na migrenę z aurą
czynnikami znacznie zwiększającymi ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego
są palenie tytoniu i stosowanie hormonalnych środków
antykoncepcyjnych.
Patomechanizm udaru migrenowego jest złożony; do jego wystąpienia prawdopodobnie konieczne jest jednoczasowe oddziaływanie kilku czynników, z których najlepiej poznane to: hipoperfuzja mózgowa w przebiegu rozprzestrzeniania się zahamowania korowego, skurcz naczyń mózgowych, zwiększenie krzepliwości krwi, w tym zaburzenia funkcji płytek krwi i śródbłonka naczyń, oraz mikrozatorowość mózgowa.
Badania neuroobrazowe, a w szczególności badanie metodą dyfuzyjnego rezonansu magnetycznego, mogą być przydatne we wczesnych fazach diagnostyki różnicowej udaru migrenowego. Największym wyzwaniem w diagnostyce różnicowej udaru migrenowego są epizody sporadycznej migreny połowiczoporaźnej. W ostatniej części niniejszej pracy omówiono także zagadnienia związane z leczeniem udaru migrenowego w jego fazie ostrej oraz postępowanie profilaktyczne.
Polski Przegląd Neurologiczny 2011; 7 (2): 88–96
Patomechanizm udaru migrenowego jest złożony; do jego wystąpienia prawdopodobnie konieczne jest jednoczasowe oddziaływanie kilku czynników, z których najlepiej poznane to: hipoperfuzja mózgowa w przebiegu rozprzestrzeniania się zahamowania korowego, skurcz naczyń mózgowych, zwiększenie krzepliwości krwi, w tym zaburzenia funkcji płytek krwi i śródbłonka naczyń, oraz mikrozatorowość mózgowa.
Badania neuroobrazowe, a w szczególności badanie metodą dyfuzyjnego rezonansu magnetycznego, mogą być przydatne we wczesnych fazach diagnostyki różnicowej udaru migrenowego. Największym wyzwaniem w diagnostyce różnicowej udaru migrenowego są epizody sporadycznej migreny połowiczoporaźnej. W ostatniej części niniejszej pracy omówiono także zagadnienia związane z leczeniem udaru migrenowego w jego fazie ostrej oraz postępowanie profilaktyczne.
Polski Przegląd Neurologiczny 2011; 7 (2): 88–96
Słowa kluczowe: udar migrenowyudar niedokrwienny mózgumigrenaaura wzrokowarozprzestrzeniające się zahamowanie korowe
![](https://journals.viamedica.pl/plugins/generic/popups/images/icons/close.png)