Kliniczne zastosowanie echokardiografii obciążeniowej w wadach zastawkowych serca

Abstract

Wady zastawkowe serca (VHD) są narastającym problemem z powodu starzenia się populacji oraz jako
następstwo innych chorób serca. Prawidłowe rozpoznanie jest kluczowe dla podjęcia właściwych decyzji
terapeutycznych. Niestety u wielu pacjentów echokardiografia przezklatkowa (TTE) i przezprzełykowa
(TEE) nie są wystarczające. Bardzo pomocnym narzędziem diagnostycznym okazała się echokardiografia
wysiłkowa (SE), umożliwiająca jednoczesną ocenę kurczliwości lewej komory (LV) i przepływów
zastawkowych w warunkach obciążenia wysiłkiem lub lekiem. Zaleca się stosowanie SE w celu określenia
ciężkości wady serca, wyboru właściwego postępowania terapeutycznego i stratyfikacji ryzyka operacyjnego.
Badaniu mogą zostać poddani chorzy zarówno z ciężką VHD bez objawów klinicznych, jak i z umiarkowaną
VHD z dolegliwościami. SE u pacjenta z VHD może zostać wykonana jako badanie wysiłkowe (ESE) lub
obciążeniowe z zastosowaniem dobutaminy (DSE). ESE zaleca się u pacjentów z ciężką stenozą aortalną
(AS) negujących objawy w celu ich wykrycia lub w celu wykrycia nieprawidłowej reakcji ciśnienia tętniczego
w trakcie wysiłku oraz u pacjentów ze stenozą mitralną (MS) z dysproporcją między zgłaszanymi objawami
a stopniem wady obserwowanym w TTE. U pacjentów z bezobjawową ciężką paradoksalną niskoprzepływową
niskogradientową LF LG AS badanie ESE pozwala na potwierdzenie istotności zwężenia. Z kolei u pacjentów z klasyczną LF LG AS przydatnym narzędziem diagnostycznym jest DSE z niską dawką dobutaminy, jako że dostarcza informacji na temat istotności zwężenia i rezerwy kurczliwości. Ponadto SE jest wskazana u pacjentów po implantacji sztucznej zastawki, gdy występuje rozbieżność między symptomatologią a obrazem echokardiograficznym, a także u pacjentów z VHD przed zabiegami wysokiego ryzyka z małą wydolnością fizyczną i więcej niż dwoma klinicznymi czynnikami ryzyka. Niniejszy dokument przedstawia szczegółowo wytyczne dotyczące SE w VHD.