Wpływ sakubitrylu/walsartanu na występowanie arytmii komorowej oraz na ryzyko nagłego zgonu sercowego u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory

Abstract

Zaostrzenie przewlekłej niewydolności serca (HF) jest najczęstszą przyczyną hospitalizacji osób dorosłych, a także wysokiej chorobowości i śmiertelności, głównie w mechanizmie zaostrzenia przewlekłej HF lub nagłego zgonu sercowego (SCD). Nowością w leczeniu HF z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory (HFrEF) była w ostatnich latach rejestracja sakubitrylu/walsartanu – leku należącego do grupy inhibitorów receptora angiotensyny II i inhibitorów neprylizyny (ARNI). Sakubitryl/walsartan istotnie zmniejsza nasilenie objawów HF, ryzyko hospitalizacji i zgonu oraz charakteryzuje się dobrym profilem bezpieczeństwa, czemu zawdzięcza silną pozycję w wytycznych światowych towarzystw kardiologicznych. Dokładny mechanizm, w którym ARNI wpływa korzystnie na śmiertelność sercowo‑naczyniową, nie jest jednak znany. Korzyści ze stosowania ARNI wynikają prawdopodobnie z poprawy frakcji wyrzutowej lewej komory, zmniejszenia niekorzystnej przebudowy mięśnia sercowego i zwiększenia dostępności peptydów natriuretycznych, przez co sakubitryl/walsartan może potencjalnie działać antyarytmicznie i wpływać na redukcję występowania komorowych zaburzeń rytmu serca i SCD u pacjentów z HFrEF. Co ważne, poprawa funkcji i stabilizacja elektryczna kardiomiocytów może się także przełożyć na zmniejszenie ryzyka wystąpienia adekwatnych i nieadekwatnych interwencji kardiowertera‑defibrylatora oraz na poprawę odsetka stymulacji dwukomorowej układów resychronizujących. Poniższa opinia ekspertów Sekcji Rytmu Serca oraz Sekcji Niewydolności Serca Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego przedstawia podsumowanie i interpretację aktualnego stanu wiedzy dotyczącej wpływu sakubitrylu/walsartanu na występowanie arytmii komorowych oraz ryzyko SCD u pacjentów z przewlekłą HFrEF.