Sotorasib w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca — aktualne możliwości i perspektywy

Streszczenie

Gen KRAS bierze udział w regulacji wielu procesów komórkowych, takich jak proliferacja, różnicowanie i przeżycie komórek, regulacja cyklu komórkowego oraz zmiany metaboliczne. Nieprawidłowości w genie KRAS stwierdza się u około 30% chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca, zwykle o histologii niepłaskonabłonkowej, częściej u osób rasy kaukaskiej, kobiet i palaczy tytoniu. Najczęściej stwierdza się wariant p.G12C. Sotorasib jest pierwszym lekiem zarejestrowanym do leczenia chorych z tej populacji. W badaniu klinicznym III fazy CodeBreak 200 wykazano przewagę sotorasibu nad docetakselem u chorych po niepowodzeniu wcześniejszej immunochemioterapii w zakresie pierwszorzędowego punktu końcowego — mediana czasu przeżycia wolnego od progresji choroby wyniosła 5,6 miesiąca [95% przedział ufności (CI) 4,3–7,8] vs. 4,5 miesiąca (3,0–5,7), współczynnik ryzyka = 0,66 (95% CI 0,51–0,86; p = 0,0017), a odsetek 12-miesięcznych przeżyć wolnych od progresji wyniósł 24,8% dla sotorasibu i 10,1% dla docetakselu. Obecnie monoterapia z użyciem sotorasibu w dawce początkowej 960 mg/dobę jest wskazana do leczenia dorosłych chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca z mutacją KRAS p.G12C, u których doszło do progresji choroby po co najmniej jednej wcześniejszej linii leczenia systemowego. Określenie optymalnego miejsca sotorasibu w algorytmie leczenia systemowego chorych z tej populacji wymaga dalszych badań klinicznych z losowym doborem chorych.