Rak płuca to jeden z najczęściej diagnozowanych i najgorzej rokujących nowotworów złośliwych. Dominujący (85% chorych) jest histologiczny typ niedrobnokomórkowy. W Polsce u ponad jednej trzeciej chorych z wymienionym nowotworem w momencie rozpoznania stwierdza się III stopień zaawansowania. Wówczas jedną z najskuteczniejszych metod leczenia radykalnego jest jednoczesna radiochemioterapia. W Polsce odsetek chorych poddawanych jednoczesnej radiochemioterapii wynosi jednak zaledwie kilkanaście procent. Wśród przyczyn wspomnianej sytuacji znajdują się opóźnienia diagnostyki, brak ośrodków referencyjnych, długi proces kwalifikowania chorych do leczenia oraz niewłaściwy sposób organizacji leczenia. W niniejszym artykule omówiono działania optymalizujące postępowanie terapeutyczne u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w III stadium na podstawie doświadczeń ośrodków poznańskich (Wielkopolskie Centrum Onkologii oraz Wielkopolskie Centrum Pneumonologii i Torakochirurgii). Wprowadzono kartę kwalifikacji do zabiegu operacyjnego, pilną wczesną ocenę z wykorzystaniem badania pozytonowej emisyjnej tomografii w fuzji w komputerową tomografią i inwazyjną ocenę śródpiersia, wstępną kwalifikację chorych do radiochemioterapii (ustalenie terminów) już w toku diagnostyki. Działania te doprowadziły do zwielokrotnienia liczby chorych zakwalifikowanych do jednoczesnej radiochemioterapii.