Immunoterapia pembrolizumabem u chorej na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca z wysoką ekspresją PD-L1 i z obecnością mutacji miejsca splicingowego w eksonie 14 genu MET

Streszczenie

Rak płuca pozostaje jednym z głównych problemów onkologicznych w Polsce. Pembrolizumab w monoterapii może być stosowany w 1. linii leczenia u chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca z ekspresją PD-L1 na ≥ 50% komórek nowotworowych. W artykule przedstawiono opis przypadku chorej na zaawansowanego raka gruczołowego płuca, z wysoką ekspresją PD-L1 na komórkach nowotworowych, u której wykryto dodatkowo mutację miejsca splicingowego w eksonie 14 genu MET. Pomimo zaawansowania choroby, po przeprowadzeniu stereotaktycznej radioterapii przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego chora odniosła spektakularną korzyść z immunoterapii pembrolizumabem początkowo w postaci częściowej remisji, a następnie stabilizacji choroby. Niestety z powodu toksyczności płucnej trzeciego stopnia, która wystąpiła po 3 latach leczenia, terapię przerwano. Pomimo zaprzestania podawania pembrolizumabu przez 9 miesięcy aż do chwili obecnej utrzymuje się stabilizacja choroby nowotworowej, a zmiany zapalne powoli ustąpiły dzięki zastosowaniu steroidoterapii.