Kliniczne implikacje odpowiedzi patomorfologicznej w HER2-dodatnim oraz trójujemnym raku piersi po przedoperacyjnym leczeniu systemowym (neoadiuwantowym)

Streszczenie

Skuteczność neoadiuwantowego leczenia chorych na raka piersi ocenia patomorfolog podczas badania preparatu operacyjnego. Jednym z możliwych wyników jest całkowita odpowiedź patomorfologiczna (pCR), która oznacza nieobecność raka inwazyjnego w materiale pooperacyjnym. Stwierdzenie pCR lub nieobecność takiej odpowiedzi wpływa na dalsze postępowanie kliniczne. W przypadku raków HER2-dodatnich uzyskanie pCR daje możliwość kontynuowania leczenia uzupełniającego (adiuwantowego) z wykorzystaniem blokowania receptora za pomocą przeciwciał monoklonalnych (np. trastuzumab). Jeśli jednak nie uzyskano pCR, chore osiągają znacząco większą korzyść w następstwie zastosowania koniugatu przeciwciała monoklonalnego z lekiem cytotoksycznym blokującym mikrotubule DM1 (trastuzumab emtanzyna). W rakach trójujemnych — w przypadku uzyskania pCR — leczenie adiuwantowe nie jest zalecane, natomiast w sytuacji nieuzyskania pCR należy rozważyć użycie kapecytabiny.