dostęp otwarty
Postęp w zakresie leczenia systemowego raka jelita grubego
Afiliacje- Katedra i Klinika Onkologii, Uniwersytet Jagielloński — Collegium Medicum w Krakowie
dostęp otwarty
Streszczenie
W ciągu ostatniej dekady dokonał się istotny postęp zarówno w zakresie bezpieczeństwa, jak i efektywności leczenia chorych na raka jelita grubego. Ten pierwszy aspekt dotyczy leczenia uzupełniającego chorych w III stopniu zaawansowania, natomiast drugi — leczenia systemowego chorych na zaawansowanego raka jelita grubego z określonymi zaburzeniami molekularnymi. Dzięki zaktualizowanym wynikom badania IDEA nie ma już wątpliwości, że dla chorych z histopatologicznym stopniem zaawansowania pT1–3 i N1 istnieje możliwość skrócenia czasu leczenia uzupełniającego schematem CAPOX o połowę. Takie postępowanie pozwala nie tylko utrzymać dotychczasową efektywność 6-miesięcznego leczenia uzupełniającego opartego na oksaliplatynie, ale równocześnie drastycznie ograniczyć ryzyko występowania przewlekłej neuropatii. Z kolei w leczeniu paliatywnym postęp uwarunkowany był wprowadzeniem nowych terapii celowanych dedykowanych chorym z krytycznie niekorzystnymi zaburzeniami molekularnymi. Przykładami takich sukcesów jest zastosowanie enkorafenibu w skojarzeniu z cetuksymabem u chorych z mutacją BRAF V600E czy immunoterapii u chorych z guzami wykazującymi niestabilność mikrosatelitarną.
Streszczenie
W ciągu ostatniej dekady dokonał się istotny postęp zarówno w zakresie bezpieczeństwa, jak i efektywności leczenia chorych na raka jelita grubego. Ten pierwszy aspekt dotyczy leczenia uzupełniającego chorych w III stopniu zaawansowania, natomiast drugi — leczenia systemowego chorych na zaawansowanego raka jelita grubego z określonymi zaburzeniami molekularnymi. Dzięki zaktualizowanym wynikom badania IDEA nie ma już wątpliwości, że dla chorych z histopatologicznym stopniem zaawansowania pT1–3 i N1 istnieje możliwość skrócenia czasu leczenia uzupełniającego schematem CAPOX o połowę. Takie postępowanie pozwala nie tylko utrzymać dotychczasową efektywność 6-miesięcznego leczenia uzupełniającego opartego na oksaliplatynie, ale równocześnie drastycznie ograniczyć ryzyko występowania przewlekłej neuropatii. Z kolei w leczeniu paliatywnym postęp uwarunkowany był wprowadzeniem nowych terapii celowanych dedykowanych chorym z krytycznie niekorzystnymi zaburzeniami molekularnymi. Przykładami takich sukcesów jest zastosowanie enkorafenibu w skojarzeniu z cetuksymabem u chorych z mutacją BRAF V600E czy immunoterapii u chorych z guzami wykazującymi niestabilność mikrosatelitarną.
Słowa kluczowe
rak jelita grubego; przerzuty; cetuksymab; enkorafenib; pembrolizumab; immunoterapia; niestabilność mikrosatelitarna; mutacja BRAF; leczenie uzupełniające
Informacje o artykuleTytuł
Postęp w zakresie leczenia systemowego raka jelita grubego
Czasopismo
Onkologia w Praktyce Klinicznej - Edukacja
Numer
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
238-244
Opublikowany online
2020-11-16
Wyświetlenia strony
5375
Wyświetlenia/pobrania artykułu
810
Rekord bibliograficzny
Onkol Prakt Klin Edu 2021;7(4):238-244.
Słowa kluczowe
rak jelita grubego
przerzuty
cetuksymab
enkorafenib
pembrolizumab
immunoterapia
niestabilność mikrosatelitarna
mutacja BRAF
leczenie uzupełniające
Autorzy
Piotr J. Wysocki
