Rak płuca jest najczęściej występującym nowotworem złośliwym na świecie. Szacuje się, że każdego roku z tego powodu umiera 1,6 mln ludzi. W Polsce rocznie notuje się ponad 22 tysiące nowych rozpoznań choroby. Poza wysokim współczynnikiem zachorowalności można niestety zaobserwować bardzo wysoki współczynnik zgonów. Odsetek 5-letnich przeżyć waha się w granicach 15–17%. Główną przyczyną złego rokowania jest brak charakterystycznych objawów choroby we wczesnym etapie rozwoju nowotworu. W związku z tym większość pacjentów diagnozowanych jest w momencie znacznego zaawansowania miejscowego lub w stadium przerzutów odległych. Jedną z najbardziej obiecujących metod leczenia zaawansowanego raka płuca jest immunoterapia. Pembrolizumab to humanizowane przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko receptorowi programowanej śmierci komórki 1 (PD-1, programmed cell death-1). Lek jest zarejestrowany i refundowany w Polsce do leczenia niedrobnokomórkowego raka płuca w ramach programu B6. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 71-letniej pacjentki z rozpoznaniem raka gruczołowego płuca z powodzeniem leczonej pembrolizumabem od 21 miesięcy. Z powodu sytuacji rodzinnej, która uniemożliwiała pacjentce częste pobyty w szpitalu, przydatna okazała się możliwość stosowania 400 mg pembrolizumabu w schemacie, co 6 tygodni. Optymalizacja dawkowania okazała się kluczowa wobec światowej pandemii SARS-CoV-2, która znacząco ograniczyła pracę placówek medycznych. Rzadsze hospitalizacje przyczyniły się do zwiększenia komfortu i bezpieczeństwa chorej. U pacjentki utrzymuje się stabilizacja choroby i dobra tolerancja leczenia.