W leczeniu onkologicznym coraz większą rolę odgrywają leki celowane molekularnie. W terapii raka jajnika najbardziej obiecujące wyniki daje zastosowanie leków z grupy inhibitorów polimerazy poliADP-rybozy (PARP). Badania kliniczne ostatnich lat wykazały, że inhibitory PARP stosowane w terapii podtrzymującej wydłużają czas wolny od progresji o wiele miesięcy. To zachęca do poszukiwania kolejnych leków celowanych i stwarza nadzieję, że rak jajnika może się stać chorobą przewlekłą, o wieloletnim przebiegu.
Problemem w badaniach nad rakiem jajnika jest heterogenność choroby. Ostatnie badania wskazują, że różne typy histologiczne mogą mieć odrębne pochodzenie tkankowe. Według współczesnej wiedzy określenie „rak jajnika” jest sztucznym pojęciem, obejmującym różne inwazyjne raki zlokalizowane w obrębie miednicy. Badania genetyczne i immunofenotypowe wskazują, że niskozróżnicowany rak surowiczy, najczęstszy i najgorzej rokujący typ histologiczny, w większości przypadków wywodzi się z nabłonka jajowodu, raki endometrioidalne i jasnokomórkowe wywodzą się zaś prawdopodobnie z endometrium. Dlatego w badaniach podstawowych i przedklinicznych nad rakiem jajnika potrzebne są dobrze scharakteryzowane modele odpowiadające poszczególnym typom histologicznym.
W niniejszej pracy omówiono najczęściej wykorzystywane linie komórkowe stosowane w badaniach in vitro. Opracowanie ma na celu podsumowanie zalet i ograniczeń różnych modeli, obejmujących hodowle pierwotne i stabilne linie komórkowe, model hodowli dwu- i trójwymiarowej itp. W szczególności autorzy chcą zwrócić uwagę badaczy, że najczęściej stosowane linie komórkowe SKOV3 i A2780 nie są właściwym modelem do badań nad niskozróżnicowanym rakiem surowiczym.